Ας δούμε το ιστορικό εκείνης της αποφράδας νύχτας του 1985. Ο τελικός ανάμεσα στη κάτοχο του προηγούμενου τροπαίου Λίβερπουλ και τη Γιουβέντους, κάτοχος του προηγούμενου κυπέλλου Κυπελλούχων, με τον Μισέλ Πλατινί ("Χρυσή Μπάλα" το 1983, 1984 και 1985) στις τάξεις της. Ο φόβος μεγάλος, αλλά σε καμία περίπτωση ικανός να αλλάξει την απόφαση της ΟΥΕΦΑ να διεξαχθεί ο τελικός στο απαρχαιωμένο στάδιο "Χέιζελ", το οποίο είχε χτιστεί στις Βρυξέλλες το 1930.
Το χρονικό της τραγωδίας:
Τη νύχτα του τελικού το Χέιζελ ήταν κατάμεστο από 60.000 θεατές. Περίπου 25.000 φίλαθλοι προέρχονταν από κάθε ομάδα, ενώ οι υπόλοιπες θέσεις ανήκαν στην "ουδέτερη" ζώνη (περίπου 10,000). Σε αυτήν την περιοχή, όμως, υπήρχαν αρκετοί φίλοι της Γιουβέντους, λόγω της μεγάλης παρουσίας Ιταλών μεταναστών στο Βέλγιο. Σημειώνεται ότι σε αυτόν το χώρο υπήρχαν και φίλοι της Λίβερπουλ αλλά πολύ λίγοι. Στις εξέδρες των Αγγλων δεν ήταν λίγοι αυτοί που κατάφεραν να εισέλθουν χωρίς εισιτήριο, δημιουργώντας μία ανυπόφορη κατάσταση και φυσικά οξύνοντας επικίνδυνα τα πνεύματα.
Η εμφανής απουσία της Βέλγικης αστυνομίας που πιάστηκε στον ύπνο, σε συνδυασμό με το κακοσυντηρημένο γήπεδο Χέιζελ, συνέβαλαν τα μέγιστα για να συμβεί μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στην ιστορία του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα. Απολογισμός: 39 νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες, περισσότεροι από 350 με τα επίσημα στοιχεία.
Περίπου μία ώρα πριν τη σέντρα, οπαδοί της Λίβερπουλ πέρασαν το διαχωριστικό και επιτέθηκαν στους οπαδούς της Γιουβέντους στην "ουδέτερη" ζώνη, στον τομέα Z. Ορισμένοι Ιταλοί αντεπιτέθηκαν. Για αρκετά λεπτά, καθίσματα, πέτρες και άλλα αντικείμενα είχαν δημιουργήσει μία… νοητή γέφυρα στα δύο "στρατόπεδα".
Λίγο πριν τη σέντρα, δεκάδες οπαδοί της Λίβερπουλ προσέγγισαν ακόμα περισσότερο τον τομέα Z. Οι Άγγλοι χούλιγκανς, εφοδιασμένοι με μαχαίρια, σιδερόβεργες, καδρόνια, σπασμένα μπουκάλια κι ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, αφού πρώτα γκρέμισαν το κιγκλίδωμα, άρχισαν να κυνηγούν τους οπαδούς της Γιουβέντους. Οι τρομαγμένοι τιφόζι που στην πλειοψηφία τους ήταν οικογενειάρχες, προσπαθούσαν να διαφύγουν προς τον αγωνιστικό χώρο σκαρφαλώνοντας σε έναν τοίχο, ο οποίος όμως δεν άντεξε το τεράστιο βάρος τους και κατέρρευσε, καταπλακώνοντας δεκάδες άτομα...
Δεκάδες άνθρωποι παγιδεύτηκαν κάτω από τα συντρίμμια, τη στιγμή που εκατοντάδες περνούσαν από πάνω τους για να σωθούν και τους ποδοπατούσαν. Τριάντα εννέα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εκείνο το βράδυ στο καταραμένο Χέιζελ, εκ των οποίων 32 Ιταλοί, τέσσερις Βέλγοι, δύο Γάλλοι και ένας Ιρλανδός. Περισσότεροι από 350 τραυματίστηκαν, αλλά η χαοτική κατάσταση που επικρατούσε και η περιορισμένες δυνάμεις των Αρχών καθυστέρησαν την έγκαιρη ιατρική περίθαλψη.
Την ώρα που δεκάδες ανθρώπινα σώματα βρίσκονταν στο έδαφος, ορισμένοι Ιταλοί επεδίωξαν εκδίκηση και έτρεξαν προς το μέρος των φιλάθλων της Λίβερπουλ. Η Αστυνομία προσπάθησε να σταματήσει αυτήν την επίθεση και οι τηλεοπτικές εικόνες έδειξαν τις μάχες που ακολούθησαν!
Οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων είχαν ενημερωθεί για τα σοβαρά επεισόδια που λάμβαναν χώρα στο γήπεδο, αλλά είναι ακόμα αδιευκρίνιστο εάν γνώριζαν για την ύπαρξη νεκρών. Οι αρχηγοί της Λίβερπουλ και της Γιουβέντους κάλεσαν τα πλήθη να ηρεμήσουν, ενώ τόσο οι εντολές των ηγετών των δύο κρατών, όσο και αυτές της ΟΥΕΦΑ απαιτούσαν το παιχνίδι να διεξαχθεί κανονικά. Κάτι που τελικά έγινε.!
Η αναμέτρηση προφανώς διεξήχθη κάτω από ένα εξαιρετικά τεταμένο κλίμα, όπου οι άμεσα εμπλεκόμενοι, οι ποδοσφαιριστές, δεν γνώριζαν το ακριβές μέγεθος της τραγωδίας. Ο διαιτητής, ο Ελβετός Ντάινα, ίσως γνώριζε κάτι περισσότερο και ως εκ τούτου ενήργησε… κατευναστικά.
Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η απόδοσή του στο παιχνίδι, η οποία και έκρινε το αποτέλεσμα. Στο 56ο λεπτό, ο Μπόνιεκ ανατρέπεται φανερά εκτός μεγάλης περιοχής, αλλά ο διαιτητής καταλογίζει πέναλτι το οποίο εκτελεί εύστοχα ο Πλατινί και ανοίγει το σκορ. Ο Γάλλος άσος πανηγυρίζει το γκολ, προφανώς μη αντιλαμβανόμενος την κατάσταση που προηγήθηκε και τους νεκρούς που υπήρχαν.
Το "μέτωπο" μεταξύ των οπαδών της Γιουβέντους και των Αστυνομικών διατηρήθηκε ανοιχτό για περίπου δύο ώρες, δηλαδή ακόμα και κατά τη διάρκεια του αγώνα.Η Γιουβέντους διατηρεί το προβάδισμα μέχρι το τέλος του αγώνα και κατακτά το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών κυριολεκτικά πληρώνοντας με αίμα, αίμα αδικοχαμένων οπαδών της, μακάρι να μην γινόταν όλα αυτά και η Γιούβε να έχανε το τρόπαιο αλλά να ζούσαν οι άτυχοι φίλαθλοι της. Κανένα κύπελλο δεν αξίζει περισσότερο από μια ανθρώπινη ζωή.!
Αυτός ίσως να ήταν η επιθυμητή από την πλειοψηφία κατάληξη του αγώνα, ώστε να μην υπάρξουν άλλα έκτροπά μέχρι την ολοκλήρωση της βραδιάς. Το ποδόσφαιρο, όμως, έχασε εκείνη τη βραδιά κάτι περισσότερο από μία δίκαιη απονομή…
Η επόμενη μέρα του τελικού ήταν κάτι παραπάνω από τραγική. Ο παρατηρητής τη ΟΥΕΦΑ, Γκούντερ Σνάιντερ, επιρρίπτει ευθύνες στους Αγγλους οπαδούς για την τραγωδία στο Χέιζελ, αθωώνοντας τόσο τους διοργανωτές του αγώνα, όσο και τους αρμόδιους του γηπέδου και τη βελγική αστυνομία.
Η Λίβερπουλ, πλέον ήταν υπόλογη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, έπρεπε να υποστεί σοβαρές κυρώσεις. Στις 31 Μαΐου, η πρωθυπουργός της Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, πιέζει την αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία να αποσύρει τους αγγλικούς συλλόγους από τις διεθνείς διοργανώσεις. Δύο μέρες αργότερα, η ΟΥΕΦΑ τους αποβάλλει από τις διοργανώσεις της για "αδιευκρίνιστο χρονικό διάστημα". Στις 6 Ιουνίου η ΦΙΦΑ επεκτείνει την ποινή σε κάθε ματς παγκοσμίως, αλλά τελικώς μία εβδομάδα αργότερα επιτρέπεται στους Αγγλους να δίνουν διεθνή φιλικά. Η ποινή δεν αφορούσε την εθνική Αγγλίας.
Η Βρετανική Αστυνομία εξέτασε από την πλευρά της το βίντεο του αγώνα και συνέλαβε 27 άτομα με την υποψία της ανθρωποκτονίας. Η πλειοψηφία εξ αυτών, γνωστοί χούλιγκαν από το Λίβερπουλ και τα περίχωρα. Το 1989, μετά από πεντάμηνη δίκη στο Βέλγιο, δεκατέσσερις οπαδοί της Λίβερπουλ καταδικάστηκαν σε τρία χρόνια φυλάκιση για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Στην κατάληξη της υπόθεσης, ουδείς εξέτισε ποινή κάθειρξης.
Το στάδιο της καταστροφής, το "Χέιζελ", συνέχισε να λειτουργεί για περίπου δέκα χρόνια, φιλοξενώντας, όμως, αθλητικά γεγονότα που δεν είχαν σχέση με το ποδόσφαιρο. Το 1995 κατεδαφίστηκε και έδωσε τη θέση του στο "Κινγκ Μποντουέν", στο οποίο διεξήχθη ο τελικός του κυπέλλου κυπελλούχων του 1996, μεταξύ της Παρί Σεν Ζερμέν και της Ραπίντ Βιέννης (1-0 οι Γάλλοι).
Συνάντηση των δυο ομάδων μετά από 20 χρόνια από τη μαύρη νύχτα: Στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ του 2005, η κληρωτίδα έφερε αντιμέτωπες τη Λίβερπουλ και τη Γιουβέντους, είκοσι χρόνια μετά την τραγωδία. Μέχρι τότε, δεν είχε διεξαχθεί άλλο παιχνίδι μεταξύ τους, επίσημο και μη. Στο περιθώριο του αγώνα, σημειώθηκαν μικρής έκτασης επεισόδια, παρά τα πολλά μέτρα ασφαλείας που είχαν ληφθεί. Στο αγώνα της Αγγλίας, οι φίλοι της Λίβερπουλ σήκωσαν ένα πανό συγγνώμης και φιλίας προς τους οπαδούς της Γιουβέντους, το οποίο δεν βρήκε και μεγάλη ανταπόκριση από τους οπαδούς της Γιουβέντους που μόλις το είδαν γύρισαν τις πλάτες τους .
Για την ιστορία, το συγκρότημα του Ράφα Μπενίτεθ ήταν αυτό που πήρε την πρόκριση, κερδίζοντας με 2-1 στο "Ανφιλντ" και αποσπώντας "λευκή" ισοπαλία στο Τορίνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου