Γειά σας Γιουβεντίνοι, θα ήθελα να μιλήσω σήμερα, δυο μέρες μετά το νικηφόρο ντέρμπι της Γιούβε με τη Μίλαν στο Τορίνο για τον Μπονούτσι, έναν παίκτη που έδειξε το πόσο λίγος είναι όχι μόνο παικτικός αλλά και σε θέμα χαρακτήρα.
Ο Λεονάρντο λοιπόν το Σάββατο έδειξε μεγάλη ασέβεια προς την πρώην ομάδα του (που τον έκανε αυτό που είναι σήμερα), τους πρώην συμπαίκτες του (που του έμαθαν πολλά από όσα ξέρει) αλλά περισσότερο στους οπαδούς της Γιούβε που τον αγκάλιασαν από την πρώτη μέρα που ήρθε στο Τορίνο, που τον υποστήριξαν τις δυο πρώτες σεζόν που ήταν ένα ταγάρι και μισό, που τα κοντρόλ του έφταναν στο κέντρο του γηπέδου καθώς κοντρόλαρε τη μπάλα με τα καλάμια του (πόσο εύκολα τα ξέχασες αυτά Λεο), τον βοήθησαν όμως όλοι στην οικογένεια της Γιούβε και έμαθε να παίζει καλά, του συγχώρησαν αρκετά λάθη στο γήπεδο και τον στήριξαν πολύ τα πρώτα χρόνια οι φίλοι της Γιούβε, όπως και οι συμπαίκτες του που τον βοήθησαν να γίνει ένας πολύ καλός στόπερ, κατί θα θα έπρεπε να το αναγνωρίζει και να έχει αυτογνωσία.
Ο Μπονούτσι το Σάββατο το βράδυ κατάφερε να πετύχει ένα γκολ σε βάρος της Γιούβε, μπράβο του, κατάφερε να γίνει αρεστός στην πλειοψηφία των οπαδών της Μίλαν που πριν λίγο το καιρό τον έβριζαν και να κερδίσει το σεβασμό τους πουλώντας οπαδιλίκη όπως τόσο καλά έμαθε να κάνει...
Κατάφερε όμως και κάτι άλλο που θα το καταλάβει μετά από χρόνια, κατάφερε να σβήσει από τη μνήμη όλων των Γιουβεντίνων τα 6 υπέροχα χρόνια που πέρασε στο Τορίνο με τους ισάριθμους τίτλους και την καθολική αναγνώρηση, δεν γνωρίζω αν καταφέρει μέχρι το τέλος της καριέρας του να πανηγυρίσει ξανά πρωτάθλημα ο Μπονούτσι, αλλά είμαι απόλυτα σίγουρος πως από το προχθεσινό Σαββατόβραδο κατάφερε να γίνει Μπόνιεκ στην συνείδηση όλων των μπιανκονέρι...
Αυτά Μπονουτσάκο, καλή πορεία στο Europa League...
Ο Λεονάρντο λοιπόν το Σάββατο έδειξε μεγάλη ασέβεια προς την πρώην ομάδα του (που τον έκανε αυτό που είναι σήμερα), τους πρώην συμπαίκτες του (που του έμαθαν πολλά από όσα ξέρει) αλλά περισσότερο στους οπαδούς της Γιούβε που τον αγκάλιασαν από την πρώτη μέρα που ήρθε στο Τορίνο, που τον υποστήριξαν τις δυο πρώτες σεζόν που ήταν ένα ταγάρι και μισό, που τα κοντρόλ του έφταναν στο κέντρο του γηπέδου καθώς κοντρόλαρε τη μπάλα με τα καλάμια του (πόσο εύκολα τα ξέχασες αυτά Λεο), τον βοήθησαν όμως όλοι στην οικογένεια της Γιούβε και έμαθε να παίζει καλά, του συγχώρησαν αρκετά λάθη στο γήπεδο και τον στήριξαν πολύ τα πρώτα χρόνια οι φίλοι της Γιούβε, όπως και οι συμπαίκτες του που τον βοήθησαν να γίνει ένας πολύ καλός στόπερ, κατί θα θα έπρεπε να το αναγνωρίζει και να έχει αυτογνωσία.
Ο Μπονούτσι το Σάββατο το βράδυ κατάφερε να πετύχει ένα γκολ σε βάρος της Γιούβε, μπράβο του, κατάφερε να γίνει αρεστός στην πλειοψηφία των οπαδών της Μίλαν που πριν λίγο το καιρό τον έβριζαν και να κερδίσει το σεβασμό τους πουλώντας οπαδιλίκη όπως τόσο καλά έμαθε να κάνει...
Κατάφερε όμως και κάτι άλλο που θα το καταλάβει μετά από χρόνια, κατάφερε να σβήσει από τη μνήμη όλων των Γιουβεντίνων τα 6 υπέροχα χρόνια που πέρασε στο Τορίνο με τους ισάριθμους τίτλους και την καθολική αναγνώρηση, δεν γνωρίζω αν καταφέρει μέχρι το τέλος της καριέρας του να πανηγυρίσει ξανά πρωτάθλημα ο Μπονούτσι, αλλά είμαι απόλυτα σίγουρος πως από το προχθεσινό Σαββατόβραδο κατάφερε να γίνει Μπόνιεκ στην συνείδηση όλων των μπιανκονέρι...
Αυτά Μπονουτσάκο, καλή πορεία στο Europa League...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου