Το «derby della Mole», γνωστό και ως ντέρμπι του Τορίνο, είναι η ποδοσφαιρική αναμέτρηση μεταξύ των δύο μεγαλύτερων ομάδων της πόλης, της Juventus και της Torino. Η ονομασία προήλθε από το αρχιτεκτονικό σύμβολο του Τορίνο, το Mole Antonelliana, που κοσμεί την πόλη και είναι ένα από τα κυριότερα αξιοθέατα. To παιχνίδι αυτό είναι το πρώτο ντέρμπι στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου μεταξύ ομάδων της ίδιας πόλης, αν και ορισμένοι μελετητές της ποδοσφαιρικής ιστορίας το αμφισβητούν.
Διέσχισαν την Piazza Vittorio που ήταν καλυμμένη από τις σκιές της νύχτας. Μιλούσαν για το ποδόσφαιρο. Ο Emilio φυσικά ήταν με τη Juventus, η ομάδα των gentlemen, των βιομηχάνων, των Ιησουιτών, των μορφωμένων, των μεγαλοαστών. Ο Giraudo αντιθέτως ήταν φυσικά με την Torino, την ομάδα των εργατών, των μεταναστών, των τεχνικών σχολών, των μικροαστών, των φτωχών.
Mario Soldati, Le due Città (οι δύο πόλεις), 1964
Η πρώτη αναμέτρηση των δύο ομάδων έκανε τη εμφάνιση της στο τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και είχε ταξικό χαρακτήρα, καθώς οι δύο ομάδες εκπροσωπούσαν δύο αντίθετες κοινωνικές τάξεις. Η Juventus, ιδρυθείσα το 1897 από μαθητές του περίφημου Λυκείου του Τορίνο, συνδέθηκε άμεσα με την αστική τάξη ενώ αργότερα το 1923 με την είσοδο της οικογένειας Agnelli υποστηρίχθηκε ακόμα περισσότερο από την αριστοκρατία της εποχής. Η Torino ιδρύθηκε το 1906 μετά από απόσχιση ενός μικρού τμήματος αντιφρονούντων μέσα από τη Juventus, που μαζί με την ήδη υπάρχουσα ομάδα της πόλης Torinese (ιδρυθείσα το 1894) έφτιαξαν την Torino και αυτοπροσδιορίζονταν σαν εκπρόσωποι του πρώιμου προλεταριάτου . Οι ταξικές διαφορές των δύο ομάδων τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 άρχισαν να αμβλύνονται, κυρίως λόγω της μαζικής εσωτερικής μετανάστευσης στο Τορίνο 40 χρόνια νωρίτερα, αλλά δεν εξαφανίστηκαν εντελώς. Η Juventus έχασε ορισμένα από τα τοπικά χαρακτηριστικά της για να εξελιχθεί σε ένα σύλλογο παγκόσμιας φήμης, χάνοντας την υποστήριξη των τοπικών κοινωνικών στρωμάτων και αποκτώντας παγκόσμια αναγνωρισιμότητα. Η Torino αντιθέτως παρέμεινε η ομάδα των τοπικών πολιτών και είχε τη στήριξη της πλειοψηφίας των κατοίκων της πόλης. Τα χρώματα των δύο ομάδων επίσης αποκαλύπτουν την κοινωνική διαφορά των δύο συλλόγων, οι bianconeri παραδοσιακά χρησιμοποιούσαν το ροζ και το μαύρο μέχρι να αλλάξουν τη φανέλα τους με αυτή της Notts County σε ένα ταξίδι στην Αγγλία, ενώ οι Granata χρησιμοποίησαν τα χρώματα της ταξιαρχίας της Σαβοΐας (Brigade Savoia) που δύο αιώνες νωρίτερα είχε απελευθερώσει την τότε πρωτεύουσα του Δουκάτου της Σαβοΐας. Παρά τις κοινωνικές διαφορές οι δύο σύλλογοι διαθέτουν στα σήματά τους τον «μαινόμενο ταύρο» που προέρχεται από το σύμβολο-ασπίδα της πόλης, με τη Juve να το συνδέει με την προέλευση της και την Torino σαν ταυτότητα της ομάδας τους.
Το πρώτο ντέρμπι διεξήχθη στις 13 Ιανουαρίου του 1907 και ήταν το πρώτο σημαντικό παιχνίδι της Torino καθώς η ίδρυση της πραγματοποιήθηκε σχεδόν ένα μήνα πριν. Η αντιπαλότητα υπήρξε από την πρώτη αναμέτρηση καθώς η Granata ιδρύθηκε από την συγχώνευση της Torinese και αντιφρονούντων πρώην μελών της Juventus, μεταξύ των οποίων ο Alfredo Dick που ήταν πρώην πρόεδρος της Juventus και ιδρυτής της Torino. Λέγεται μάλιστα πως ο Dick πριν το πρώτο ντέρμπι βρέθηκε κλειδωμένος στα αποδυτήρια της Juventus μαθαίνοντας της εξελίξεις από παίκτες που βρίσκονταν απ” έξω!
Μετά τη λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου η αντιπαλότητα και η διαφορετική πορεία των ομάδων ανέδειξαν το ντέρμπι σε ταξική διαμάχη της περιοχής του Πιεμόντε. Οι οπαδοί της Torino αντιπροσώπευαν το προλεταριάτο ενώ της Juventus την αστική τάξη, ωστόσο η εξέλιξη της πόλης σε επίκεντρο της βιομηχανίας της βορείου Ιταλίας τις δεκαετίες του ’60 και του 70 προκάλεσε μαζική μετανάστευση, κυρίως από τη νότιο Ιταλία, όπου πολλοί φίλοι της Juventus εργάστηκαν για την οικογένεια Agnelli, ιδιοκτήτη της FIAT. Έτσι η Juventus χαρακτηρίστηκε σαν την «ομάδα του αφεντικού» ή «ομάδα της FIAT», με την Torino να εκπροσωπεί το παραδοσιακό πνεύμα του Πιεμόντε και την αγνή τορινέζικη κουλτούρα και μέχρι σήμερα αντλεί τον φίλαθλο κόσμο της στην τοπική περιοχή , σε αντίθεση με τη Juventus που χαίρει ευρείας υποστήριξης μέσα και έξω από την Ιταλία.
Ο Graziani συναντά τους Scirea και Benetti σε ένα ντέρμπι με φόντο το scudetto του 1977
Απο τα τέλη της δεκαετίας του 1990 ο αριθμός των ντέρμπι άρχισε να μειώνεται κυρίως λόγω των υποβιβασμών της Torino στη Serie B, αν και το 2006/07 η αναμέτρηση δεν διεξήχθη λόγω του υποβιβασμού της Juventus για το σκάνδαλο Calciopoli. Συνολικά το ντέρμπι του Τορίνο δεν έχει διεξαχθεί 13 φορές, 12 με «ευθύνη» της Granata και 1 της Juventus. Συνολικά η Juventus έχει κερδίσει τις 96 φορές, 62 αναμετρήσεις τελείωσαν ισόπαλες ενώ η Torino επικράτησε τις 72, με συνολικό αριθμό τερμάτων 350-310 υπέρ των bianconeri. Μεγαλύτερη νίκη για τη Juventus έχει καταγραφεί το 6-0 στις 20 Απριλίου του 1952 ενώ η Torino διατηρεί τη μεγαλύτερη σε εύρος νίκη με 8-0 στις 17 Νοεμβρίου του 1912. Τα τελευταία χρόνια η κυριαρχία της Juventus φαίνεται από το γεγονός πως η νίκη της Torino με 2-1 πριν λίγους μήνες ήταν η πρώτη μετά από 20 χρόνια σε derby.
Στους τίτλους οι δύο ομάδες έδιναν μάχη σώμα με σώμα καθώς μέχρι την αποφράδα μέρα του αεροπορικού δυστυχήματος της «μεγάλης Torino» οι Granata μετρούσαν 5 συνεχόμενα και 6 συνολικά πρωταθλήματα ,τη στιγμή που οι bianconeri είχαν κατακτήσει τον τίτλο μόνο μια φορά παραπάνω. Στο ατύχημα της Superga το αεροσκάφος που μετέφερε ολόκληρη την αποστολή της Torino (και σχεδόν ολόκληρη την εθνική Ιταλίας) συνετρίβη, με αποτέλεσμα να χάσουν άδικα τη ζωή τους οι παίκτες της κορυφαίας τότε ιταλικής ομάδας. Απο τότε η Torino κατέκτησε μόνο ένα scudetto τη χρονιά 1975-76 ενώ οι bianconeri σήμερα απολαμβάνουν τους περισσότερους εγχώριους τίτλους με 33 scudetti.
| Αγώνες | Juventus Νίκες | Ισοπ | Torino Νίκες | Juventus Γκολ | Torino Γκολ | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Πρώτη κατηγορία | 18 | 2 | 5 | 11 | 26 | 49 |
| Εθνική κατηγορία | 8 | 4 | 0 | 4 | 8 | 10 |
| Serie A | 140 | 64 | 41 | 34 | 210 | 146 |
| Σύνολο Πρωτάθλημα | 166 | 70 | 46 | 50 | 244 | 205 |
| Πρωτάθλημα Alta Italia | 6 | 3 | 2 | 1 | 12 | 12 |
| Μπαραζ | 2 | 0 | 1 | 1 | 0 | 1 |
| Κύπελλο Ιταλίας | 16 | 7 | 5 | 4 | 20 | 17 |
| Σύνολο επίσημων | 190 | 80 | 54 | 56 | 276 | 235 |
| Άλλες αναμετρήσεις | 41 | 16 | 8 | 17 | 75 | 77 |
| Σύνολο | 231 | 96 | 62 | 73 | 351 | 312 |
Το ματς με τους Νεροβέρντι ήταν πολύ σημαντικό για τους Μπιανκονέρι αφού είχαν υπολογίσει να αρχίσουν ένα σερί νικών για να πλησιάσουν στην κορυφή, με δεδομένο ότι στις επόμενες αγωνιστικές θα αρχίσουν να παίζουν συνεχώς μεταξύ τους αυτοί που προπορεύονται. Η Γιούβε, όμως, τα… πέταξε όλα στα σκουπίδια με την ήττα της, σε ένα ματς που προκάλεσε πολλά νεύρα σε όλους. Αρκετοί παίκτες τα είχαν ακόμη και με τον διαιτητή Τζερβασόνι για τον μη καταλογισμό του πέναλτι στο 2’, όπως και και για την μη αποβολή του Ατσέρμπι αλλά ο Μπουφόν φρόντισε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους με όσα είπε μετά την λήξη, απευθυνόμενος στους συμπαίκτες του.
«Στα 38 μου δεν έχω διάθεση για τέτοια εικόνα σαν κι αυτή που δώσαμε απόψε. Πρέπει να ξαναπατήσουμε στη γη. Με τη φανέλα της Γιουβέντους αν δεν έχεις διάθεση να παλέψεις και να ιδρώσεις, κινδυνεύεις να δώσεις πολύ άσχημη εικόνα. Περισσότερο άσχημη από ό,τι αν φοράς οποιαδήποτε άλλη φανέλα. Σήμερα, σε ένα ματς πολύ σημαντικό, παίξαμε ένα πρώτο ημίχρονο πολύ… απρεπές, δεν πήραμε ούτε μια μονομαχία στον αέρα ή στο έδαφος. Ηταν 45 λεπτά χωρίς ένταση, χωρίς να… δαγκώνουμε. Θα πρέπει να βελτιωθούμε όχι μόνο αγωνιστικά, θα πρέπει να είμαστε πολύ πιο υπεύθυνοι. Μια καλή αρχή για να το κάνουμε αυτό θα είναι το να διαμαρτυρόμαστε λιγότερο στους διαιτητές και να είμαστε πιο ταπεινοί. Οι διαιτητές κάνουν πάντα λάθη καλοπροαίρετα, δεν μπορεί να γίνεται άλλοθι ένα λάθος σφύριγμα. Αυτό είναι στη φύση αυτών που διακατέχονται από ηττοπάθεια και η Γιουβέντους δεν είναι συνηθισμένη σε τέτοια νοοτροπία.
Δεν ήμουν εκνευρισμένος με τον διαιτητή στο τέλος, του μίλησα σε όλο το ματς με τον μέγιστο σεβασμό και στη λήξη τον χαιρέτησα και με χαιρέτησε χωρίς κανένα πρόβλημα. Είμαι πολύ απογοητευμένος και εκνευρισμένος με την εικόνα μας στο πρώτο ημίχρονο. Οσο για το δεύτερο, αν ήμασταν μια επαρχιακή ομάδα ή μια ομάδα που έχει ως στόχο την παραμονή, θα ήμουν πολύ ευχαριστημένος από την αντίδραση μας με 10 παίκτες απέναντι σε 11 αλλά επειδή είμαστε η Γιουβέντους δεν γίνεται να μην είμαι πικραμένος και θυμωμένος.
Το να χρέωνουμε τα άσχημα αποτελέσματα στην ανανέωση που έγινε στην ομάδα, είχε βάση μέχρι και πριν τέσσερις εβδομάδες. Τον τελευταίο μήνα όμως κάναμε σημαντικές εμφανίσεις και γι’ αυτό δεν μπορώ να δεχθώ ότι εμφανιστήκαμε έτσι στο πρώτο ημίχρονο απόψε.
Το scudetto; Αφού είμαστε στην 12η θέση, θα πρέπει να σκεφτούμε την 11η…».
Ο Τσέχος θρύλος των Μπιανκονέρι είναι φίλος του Αντρέα Ανιέλι από όταν ήταν ακόμη ποδοσφαιριστής και ήταν από τις πρώτες επιλογές του τελευταίου, όταν ανέλαβε την προεδρία τον Μάιο του 2010. Σε αυτά τα χρόνια ο Νέντβεντ ήταν μέλος του Δ.Σ. και από εδώ και πέρα θα είναι αντιπρόεδρος, όπως ανακοινώθηκε την Παρασκευή.
«Ευχαριστώ τον πρόεδρο και όλη την διοίκηση για την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν ώστε να συνεχίσω αυτή την εμπειρία σε ένα από τα σπουδαιότερα κλαμπ του κόσμου. Είναι τεράστια τιμή και ευθύνη για μένα. Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη τους και όλους τους τιφόζι της Γιουβέντους, όπου κι αν βρίσκονται αυτοί. Σε αυτά τα χρόνια δεν έχω ωριμάσει μόνο εγώ ως παράγοντας αλλά και όλη η διοίκηση, καταφέρνοντας να χτίσουμε μια ομάδα που κυριαρχεί στην Ιταλία και επέστρεψε στο επίπεδο της και στην Ευρώπη. Πρέπει να πω δύο πράγματα... Αφενός, δεν είναι καθόλου εύκολο -και το κατάλαβα αυτά τα χρόνια- να περάσεις από τον αγωνιστικό χώρο στη διοίκηση ενός τόσο σπουδαίου κλαμπ και αφετέρου θα συνεχίσουμε την δουλειά για να διατηρήσουμε την Γιουβέντους στο επίπεδο που της αρμόζει και να είμαστε ξανά σε έναν από τους προσεχείς τελικούς του Champions League».
Σύμφωνα με δημοσιεύματα Μέσων από το περιβάλλον Ανιέλι πέρυσι, ο Νέντβεντ ουσιαστικά προετοιμάζεται για να αναλάβει τα επόμενα χρόνια την θέση του προέδρου της Γιουβέντους. Εκτός κι αν... πλακωθούν Ανιέλι και Τζον Ελκαν, με την ομάδα να περνάει στα χέρια του Λάπο.
Πηγή: gazzetta.gr
