Buongiorno a tutti!!

Καλησπέρα σε όλες και σε όλους. Ονομάζομαι Πηνελόπη και θα τα λέμε (αρκετά συχνά ελπίζω) μέσα από το blog του Γιουβεντίνου για την αγαπημένη μας ομάδα.

Ίσως θα φαίνεται περίεργο που μια γυναίκα ασχολείται με κάτι που θεωρείται κατεξοχήν «ανδρική δουλειά». Η απάντηση στην απορία σας είναι απλή, Ζινεντίν Ζιντάν. Ο Γάλλος που λάτρεψα πιο πολύ από όλους του παίκτες ήταν ο λόγος που ξεκίνησα να βλέπω και αργότερα να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο.

Ο πρώτος ποδοσφαιρικός αγώνας που είδα ποτέ ήταν ο τελικός του Μουντιάλ του 1998. Ο μπαμπάς να πίνει μπύρα κι εγώ δίπλα του πορτοκαλάδα. Βλέποντας το Γάλλο να κάνει πράματα και θάματα σε αυτό το παιχνίδι δε θα μπορούσα να μην τον λατρέψω και αυτόν αλλά και τη στρογγυλή θεά.

Λίγο αργότερα έμαθα ότι έπαιζε στη Γιουβέντους έλεγα ότι υποστηρίζω τη «μεγάλη κυρία». Παιδικά, χωρίς να έχω τη δυνατότητα φυσικά να την παρακολουθώ στο πρωτάθλημα. Παρά μόνο στο 

Τσάμπιονς Λιγκ. Ένας παράγοντας που έπαιξε ρόλο για να συνεχίζω να την υποστηρίζω ακόμα και μετά τη φυγή του «Ζιζού» ήταν το 7-0 επί του Ολυμπιακού.

Όταν είσαι παιδί δε μπορείς, δε γίνεται να σκέφτεσαι σε μεγάλος. Θέλεις η ομάδα που αντιπαθείς να χάνει παντού. (Σόρυ στους τυχόν οπαδούς της ομάδας του Πειραιά που τους πειράζω). Αργότερα βέβαια, έμαθα για αυτή την ομάδα, είδα αγώνες της, κατάλαβα γιατί θεωρείται μια από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης.

Μια ομάδα γαλουχημένη μέσα από επιτυχίες και από τραγωδίες. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το Χέιζελ ή τον χρόνο της Β’ κατηγορίας. Κι όμως η Γιούβε κατάφερε να επιστρέψει και να είναι και πάλι εδώ. Κυρίαρχη στο πρωτάθλημα και έτοιμη να κάνει το μεγάλο βήμα στην Ευρώπη φέτος.

Υ.Γ Αν θέλετε μπορούμε να τα λέμε και μέσα από το blog μου