Στις 29 Μαΐου 1985, στο Στάδιο Heysel των Βρυξελλών, 39 αθώοι άνθρωποι φίλοι της Γιουβέντους έχασαν τη ζωή τους σε μία από τις πιο σκοτεινές νύχτες στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Οι οπαδοί της Λίβερπουλ επιτέθηκαν σε εκείνους της Γιουβέντους και σημειώθηκαν σοβαρά επεισόδια, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 39 ανθρώπων και τον τραυματισμό εκατοντάδων άλλων...
Πέρασαν 28 χρόνια, αλλά η μνήμη δεν μπορεί να εξασθενίσει, ο πόνος δεν μπορεί να διαγραφεί.
Βρυξέλλες, 29 Μαΐου 1985 : το ποδόσφαιρο γνωρίζει μια από τις πιο φρικτές τραγωδίες στην ιστορία του.
Ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (Champions League) μεταξύ της Γιουβέντους και της Λίβερπουλ, αυτός που υποτίθεται θα ήταν μια γιορτή του αθλητισμού, μετατράπηκε σε μια νύχτα τρέλας και παροξυσμού.
Πριν από το παιχνίδι αρχίζουν, οι Βρετανοί χούλιγκαν την επίθεση κατά των Ιταλών φίλων της Γιουβέντους που βρίσκονται στην περιοχή Z του σταδίου Heysel. Ο τοίχος εξασθενεί, και δεν μπορεί να αντέξει το βάρος των ειρηνικών οπαδών της Γιουβέντους και καταρρέει παρασύροντας μαζί του εκατοντάδες φιλάθλους. Και «μια σφαγή» έχει είδη αρχίσει : 39 νεκροί και πάνω από 600 τραυματίες είναι ο τραγικός απολογισμός. Η Uefa όμως αποφασίζει να παίξει το παιχνίδι για να αποφευχθεί η επιδείνωση της κατάστασης περαιτέρω, δεν μπορεί να υπάρξει ποδόσφαιρο σε τέτοιες τραγικές στιγμές.
Η Γιουβέντους κέρδισε το πρώτο ευρωπαϊκό κύπελλο, αλλά είναι βαμμένο με το αίμα των οπαδών της και δεν μπορεί να υπάρξει χαρά.
Υπάρχει μόνο μια αίσθηση σύγχυσης, απορίας, δυσπιστία, να δει πώς ο κόσμος έχει γίνει ένα στάδιο σε ένα θέατρο πολέμου. Γιατί;Είναι το ερώτημα που ακόμα και σήμερα και δεν μπορεί να απαντηθεί.
Σήμερα, 28 χρόνια αργότερα, μπορούμε μόνο να ενώσουμε την ανάμνηση μας για τα 39 θύματα, αγκαλιάζοντας αυτούς που τους αγαπούσαν και πλήγοντας τα δάκρυα μας με μια κραυγή :
" Ποτέ ξανά "
Μεγάλη ευθύνη φέρει η Ουέφα γιατί ενώ έγιναν όλα αυτα τα τραγικά γεγονότα αποφάσισε τη διεξαγωγή του τελικού. Ενώ είχε παγώσει το σύμπαν στις εξέδρες μετά τα επεισόδια και το αίμα που χύθηκε τόσο άδικα και ο αγωνιστικός χώρος ήταν γεμάτος από αστυνομικούς με σκύλους, κράνη, ασπίδες, ρόπαλα κι έφιππη προστασία, ο εκπρόσωπος της ΟΥΕΦΑ έδωσε εντολή να γίνει ο τελικός.
Θύελλα διαμαρτυριών από πλευράς των παικτών της Γιουβέντους και του προέδρου Τζιανπέρο Μπονιμπέρτι ακολούθησε, οι οποίοι επικαλούμενοι ψυχολογικούς λόγους αρνήθηκαν να αγωνιστούν. Κι αυτό γιατί ανάμεσα στους τραυματίες και ίσως τους νεκρούς υπήρχαν αρκετοί δικοί τους άνθρωποι, συγγενείς και φίλοι. Με βουρκωμένα μάτια οι Γιουβεντίνοι έβλεπαν γεμάτη αίματα, πτώματα και προσωπικά αντικείμενα νεκρών και τραυματιών την εξέδρα V, εκεί δηλαδή όπου οι ίδιοι είχαν στείλει προμηθεύοντας με εισιτήρια τους φίλους τους. Όμως, ο «μαύρος τελικός» έγινε!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου