O Christian Miccono, επί χρόνια προπονητής στα τμήματα υποδομής της Μεγάλης Κυρίας στο Τορίνο, είναι εδώ και τρία χρόνια ο καθοδηγητής των Ακαδημιών των Μπιανκονέρι στην Ελλάδα και το gazzetta.gr πήγε στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα για να μάθει -και να μεταφέρει- σε τι σημείο βρίσκεται η συνεργασία των δύο πλευρών και πού ακριβώς στοχεύουν.
- Η συμφωνία της Γιουβέντους με τα εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα άρχισε πριν τρία χρόνια και τώρα είναι πιο... ισχυρή από ποτέ. Ικανοποιημένες και οι δύο πλευρές δηλαδή.
«Ναι, απόλυτα ικανοποιημένοι. Υπάρχει αρμονία, ξέρουμε τι θέλουμε και οι δύο πλευρές, υπάρχουν τα σχολεία εδώ στα οποία δίνουμε μεγάλη σημασία, οι εγκαταστάσεις είναι υπέροχες, υπάρχει ησυχία καθώς είναι σε κατάλληλο σημείο. Οι γονείς μπορούν να έρχονται και να παρακολουθούν τη δουλειά που κάνουμε απολαμβάνοντας τον καφέ τους, όλα είναι μια χαρά και γι' αυτό η συνεργασία της Γιουβέντους με τα εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα είναι πιο ισχυρή από ποτέ.
Θέλω να τονίσω ότι είναι μια πολύ σημαντική συνεργασία καθώς η Γιουβέντους δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο αλλά είναι συνολικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Το να συνεργαζόμαστε με ένα τόσο σημαντικό σχολείο είναι η κατάλληλη βάση για εμάς ώστε να καταφέρουμε να προσφέρουμε στα παιδιά ακριβώς αυτό που θέλουμε. Ποδόσφαιρο αλλά και σωστές αξίες για τη ζωή τους. Θα το χαρακτηρίσω stile Juventus, αυτή η περίφημη φράση, για να γίνω πιο κατανοητός. Υπάρχει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία στη Γιούβε και αυτό θέλουμε να διδάξουμε.
Όταν αρχίσαμε, πριν τρία χρόνια, θέσαμε κάποιους στόχους και δουλεύοντας μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στο να πετύχουμε αυτούς τους στόχους. Ξεκινήσαμε πριν τρία χρόνια με 60 παιδιά και αυτή τη στιγμή είμαστε μία από τις μεγαλύτερες ακαδημίες της Γιουβέντους με 200 παιδιά τα οποία εκτιμούν αυτό που κάνουμε για αυτά ξεκινώντας από το τεχνικό κομμάτι και συνεχίζοντας με μαθήματα για το μάνατζμεντ, την οργάνωση, την επικοινωνία, ένα πλήρες πακέτο. Μεγαλώνουμε χρόνο με το χρόνο».
- Η Γιουβέντους τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά την ανάληψη της προεδρίας της από τον Αντρέα Ανιέλι, τον Μάιο του 2010, δείχνει μεγαλύτερη διάθεση να δουλέψει και να στηρίξει τα τμήματα υποδομής. Ποιοι οι λόγοι;
«Δυστυχώς είναι λίγες οι ομάδες που πραγματικά δουλεύουν με πιτσιρικάδες εκπαιδεύοντας τους, δίνοντας τους τα κατάλληλα εφόδια, δίνοντας τους την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους. Είναι λίγες οι ομάδες που δείχνουν διάθεση να ετοιμάσουν οι ίδιες τους ποδοσφαιριστές για το μέλλον. Η Γιουβέντους είναι μία από αυτές τις λίγες ομάδες και το κάνει για διάφορους λόγους.
Πριν δύο-τρεις μέρες η διοίκηση Ανιέλι παρουσίασε ένα τεράστιο πλάνο για τη δημιουργία μιας... πολιτείας κοντά στο Juventus Stadium και έτσι οι Ακαδημίες θα πάρουν όλες τις νυν εγκαταστάσεις στο Vinovo για να εξαπλωθούν, να μεγαλώσουν κι άλλο.
Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση σε όλη την Ευρώπη πλέον δεν αρκεί να δημιουργήσεις απλά μια ποδοσφαιρική ομάδα αλλά μια ολόκληρη εταιρία. Μια εταιρία που θα αποφέρει χρήματα, μια εταιρία στην οποία θα επενδύεις σωστά τα λεφτά σου, μια εταιρία που θα πρέπει να έχει ένα ξεκάθαρο πλάνο. Στην Ιταλία, στην Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο.
Νομίζω πως όσες ομάδες καταφέρουν να το πετύχουν αυτό θα έχουν μεγάλο πλεονέκτημα, σε πολλούς τομείς, έναντι των άλλων. Σε δύο, τρία, πέντε χρόνια... Είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με το παρελθόν όπου το πλάνο των ομάδων ήταν απλά να αγοράσουν παίκτες. Τώρα θα πρέπει να μπορούν να τους δημιουργούν κιόλας, να τους παράγουν οι ίδιες. Μου αρέσει να αναφέρομαι στην ανάγκη δημιουργίας εταιρίας γιατί έτσι όπως είναι η οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη αυτό θα αποτελεί μονόδρομο σε λίγα χρόνια για όλους.
Η Γιουβέντους, με την οικογένεια Ανιέλι, μπορεί να σπρώξει όσα λεφτά μπορούμε να σκεφτούμε αλλά θα πρέπει να μάθει ως σύλλογος να δημιουργεί και δικούς της παίκτες. Γι' αυτό δουλεύει ως σύλλογος πάρα πολύ πλέον πάνω σε αυτή την κατεύθυνση. Με αυτόν τον τρόπο είναι πολύ πιο εύκολο για μια ομάδα να καταφέρνει να έχει και ισορροπία στα οικονομικά της τώρα που θα εφαρμοστεί το Financial Fair Play.
Πέραν αυτών, όταν ανοίγει ένας νέος κύκλος επιτυχιών για μια μεγάλη ομάδα, είναι πολύ σημαντικό να έχεις δημιουργήσει παίκτες και όχι απλά να έχεις αγοράσει 11 και να τους βάζεις μέσα στο γήπεδο. Ο πρόεδρος Ανιέλι, ο Μαρότα και ο Κόντε είναι σε κοινή γραμμή και έχουν θέσει ξεκάθαρους στόχους προς αυτή την κατεύθυνση. Φυσικά είναι ουτοπία να πιστέψουμε ότι θα έχουμε 11 ή 18 παίκτες από τις ακαδημίες στην πρώτη ομάδα αλλά ένα μεγάλο ποσοστό θα πρέπει να είναι παίκτες που έχει δημιουργήσει η Γιουβέντους».
- Οπως, για παράδειγμα, συμβαίνει τώρα με τους Μαρκίζιο, Ντε Τσέλιε, Τζιοβίνκο και Μαρόνε.
«Ναι, αυτό είναι μια απόδειξη ότι ακόμη και πριν αναλάβει την προεδρία ο Αντρέα Ανιέλι, η Γιουβέντους δεν ξέχασε ότι πρέπει να δουλεύει με αυτόν τον τρόπο».
- Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της Γιούβε, άλλωστε, το γεγονός ότι πάντα στα καλά, επιτυχημένα χρόνια της είχε ποδοσφαιριστές πολύ δεμένους με τη φανέλα.
«Πρώτα από όλα, για να γίνεις Γιουβέντους πρέπει να ζήσεις τη Γιουβέντους. Το καταλαβαίνουν αυτό και ποδοσφαιριστές που έρχονται από άλλες ομάδες. Ζεις στη Γιουβέντους, δένεσαι και είσαι υπερήφανος για όσα πετυχαίνεις στη συνέχεια με αποτέλεσμα να θες να παραμείνεις για πάντα σε αυτή την οικογένεια. Το τέλειο παράδειγμα για αυτό είναι ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο. Ήρθε πιτσιρικάς από την Πάντοβα και πάντα έλεγε ότι το όνειρο του ήταν να μείνει στη Γιουβέντους ως το τέλος της καριέρας του. Από κοινού, πάντως, με την ομάδα αποφάσισαν ότι τελικά θα περάσει τα τελευταία δύο χρόνια της καριέρας του στην Αυστραλία αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι.
Είναι σημαντικό να δούμε ότι ποδοσφαιριστές που ένιωσαν από την αρχή μέλη αυτής της οικογένειας δεν ζήτησαν ποτέ να φύγουν. Ο Μπουφόν, ο Τρεζεγκέ, ο Νέντβεντ, ο Καμορανέζι... Μπορώ να πω κι άλλους».
- Κάποιοι έφυγαν το 2006 πάντως...
«Είναι αρχή μου να μην κρίνω επαγγελματίες παίκτες. Έφυγε, για παράδειγμα, ο Τζαμπρότα. Σίγουρα όλοι θα ήθελαν να παραμείνει αλλά ας μην ξεχνάμε ότι λίγες μέρες πριν είχε κατακτήσει το Μουντιάλ. Ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής και κάποιοι του είπαν, όπως και στους άλλους, ότι θα πρέπει να παίξει στη Serie B... Δεν μπορώ να τον κατακρίνω αν σκέφτηκε ότι το καλύτερο για την καριέρα του θα ήταν να πάει να παίξει σε μια ομάδα στο Champions League και όχι στα γήπεδα της Serie B.
Δεν κρίνω αυτούς που έφυγαν αλλά όσοι παρέμειναν το 2006 και έζησαν από την αρχή αυτή την περιπέτεια μέχρι την επιστροφή στην κορυφή απέδειξαν πόσο δεμένοι είναι με αυτή την ομάδα. Απέδειξαν ότι αξίζουν, από όλες τις απόψεις, να είναι παίκτες της Γιουβέντους αλλά προσωπικά θέλω να σταθώ σε κάτι άλλο...
Πόσες ομάδες θα είχαν τη δυνατότητα να κρατήσουν στις τάξεις τους, αν ζούσαν ότι η Γιούβε το 2006, ποδοσφαιριστές που λίγες μέρες πριν είχαν κατακτήσει το Μουντιάλ; Ή έναν Νέντβεντ; Εναν Τρεζεγκέ; Αυτό κάτι λέει πιστεύω».
- Στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι έγινε αυτό το θαύμα του Euro 2004, δεν έχει υπάρξει καμία βελτίωση στο ποδόσφαιρο μας. Προς το χειρότερο πάνε τα πράγματα και γενικά οι Έλληνες δεν έχουμε, πλέον, σε καμία υπόληψη τους Έλληνες ποδοσφαιριστές, το ποδόσφαιρο μας. Τι ήταν αυτό που οδήγησε τη Γιουβέντους στην απόφαση να δημιουργήσει ακαδημίες εδώ;
«Καταρχάς οι Έλληνες λατρεύουν το ποδόσφαιρο και παθιάζονται όπως και οι Ιταλοί. Από εκεί και πέρα, πιστεύουμε ότι στην Ελλάδα γίνεται λάθος στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους ποδοσφαιριστές από μικρή ηλικία. Στον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να δημιουργήσουν ποδοσφαιριστές. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η Γιουβέντους ήρθε στην Ελλάδα για να δείξει στους ελληνικούς συλλόγους τι κάνουν λάθος.
Η Γιουβέντους ήρθε εδώ για να μεγαλώσει τις ακαδημίες της και για να μεταφέρει τις δικές της αξίες σε μικρά παιδιά. Είναι μια δύσκολη περίοδος οικονομικά και αυτό επηρεάζει και το ποδόσφαιρο. Η Γιουβέντους είναι εδώ για να μάθει στα μικρά παιδιά πώς να αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο σε αυτή την ηλικία».
- Σαν ένα όμορφο άθλημα, δηλαδή.
«Ακριβώς. Έχουμε ψυχολόγους για τους πιτσιρικάδες, τους μαθαίνουμε να έχουν σεβασμό στον αντίπαλο, σεβασμό στους κανόνες, σεβασμό στο ποδόσφαιρο. Δε γίνεται σε ένα παιδί 8 ετών να προσπαθείς να του μάθεις ότι το μόνο που έχει σημασία είναι η νίκη. Σε ακαδημίες άλλων ομάδων -δε θέλω να πω ονόματα- η νίκη αποτελεί αυτοσκοπό από τόσο μικρές ηλικίες. Σε εμάς όχι. Σε εμάς πρώτα μετράει ο σεβασμός και μετά όλα τα άλλα. Όσο μεγαλώνουν οι ηλικίες αυτό μπορεί να αλλάξει. Σίγουρα στα 16-17 χρόνια θα είσαι πιο ανταγωνιστικός, στην πρώτη ομάδα θα είσαι σίγουρα αλλά για μένα είναι αδιανόητο αυτό να ισχύει από την ηλικία των 8 ετών».
- Στην Ελλάδα έχουμε δει διάφορα τρελά, πάντως, ακόμη και σε αγώνες πιτσιρικάδων.
«Και στην Ιταλία έχουν γίνει διάφορα. Πριν έρθω στην Αθήνα για να αναλάβω την καθοδήγηση αυτού του project ήμουν στο Τορίνο και δούλευα στις ακαδημίες της Γιουβέντους εκεί. Δεν πίστευα στα αυτιά μου όταν άκουγα μια φορά σε ένα ματς των μικρών τους γονείς στις εξέδρες να βρίζουν τον διαιτητή, να κατηγορούν τον αντίπαλο, ακόμη και να προτρέπει ένας τον γιο του να σπάσει το πόδι του αντιπάλου του!
Είναι τραγικό να υπάρχει αυτή η νοοτροπία γιατί καταστρέφουν τα παιδιά από μικρά. Ξέρεις, σε κάθε αγώνα που δίνουμε υπάρχουν κάμερες που καταγράφουν το ματς και την επόμενη μέρα το δείχνουμε στα παιδιά και τους μιλάμε για κάποια πράγματα. Μια φορά, στην Ιταλία, ζήτησα οι κάμερες να κοιτάζουν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα προς τις εξέδρες.
Την επόμενη μέρα δεν μίλησα στους πιτσιρικάδες αλλά κάλεσα τους γονείς τους. Τους έβαλα το DVD και τους είπα "αυτά είναι τα μάτια των παιδιών σας. Αυτό έβλεπαν σε όλο τον αγώνα. Νομίζετε πως θα είναι υπερήφανοι για αυτό; Εσείς είστε;". Αυτό θέλουμε να αποφύγουμε στην Ελλάδα. Θέλουμε να διδάξουμε στα παιδιά αυτών των ηλικιών ότι το σημαντικό δεν είναι η νίκη αλλά το μάθημα που θα πάρουν και ο σεβασμός».
- Σεβασμός απέναντι σε όλους;
«Σεβασμός στον αντίπαλο γιατί χωρίς αντίπαλο δεν μπορείς να παίξεις. Δε γίνεται κανένα ματς μόνο με μία ομάδα. Σεβασμός στον διαιτητή, σεβασμός στους κανόνες που υπάρχουν. Είναι πολύ σημαντικό να αλλάξει η νοοτροπία που υπάρχει και να καταλάβουν όλοι, γονείς και παιδιά, ότι δε θα κριθεί η ζωή τους και το αν θα είναι επιτυχημένοι από το αν θα βάλουν ένα γκολ περισσότερο ή λιγότερο. ΟΚ, μπορεί να χάσουμε ένα ματς. Μπορεί ο αντίπαλος να βάλει ένα γκολ περισσότερο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο μικρός είναι αποτυχημένος; Ότι δεν έχει ταλέντο;».
- Ο κάθε γονιός, πάντως, πιστεύει ότι ο γιος του είναι το μεγαλύτερο ταλέντο...
«Αυτό συμβαίνει παντού. Προσωπικά μιλάω πάντα με τους γονείς των παιδιών που έχουμε στις ακαδημίες της Γιουβέντους στην Ελλάδα και είμαι πολύ χαρούμενος γιατί καταλαβαίνουν τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε με τους μικρούς και μας στηρίζουν. Έχουμε μια άψογη συνεργασία. Θέλουμε αυτά τα παιδιά να κατανοήσουν τι είναι το βασικό σε αυτή την ηλικία, παίρνοντας παράλληλα και τις σωστές ποδοσφαιρικές βάσεις. Αν υπάρξει ένας, δύο, πέντε ή οκτώ παιδιά που θα δείξουν ότι έχουν τόσο ταλέντο ώστε από εδώ να τους στείλω στο Τορίνο για να ενταχθούν στη Γιουβέντους τότε θα είναι το κερασάκι στην τούρτα. Δεν ήρθαμε όμως εδώ με αυτοσκοπό να βρούμε τον επόμενο Ντελ Πιέρο. Μακάρι να βρεθεί αλλά ακόμη κι αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, οι γονείς ξέρουν από όσα έχουμε συζητήσει ότι τα παιδιά τους θα κερδίσουν πολλά».
- Οι μικροί εδώ θέλουν να γίνουν Ντελ Πιέρο; Ή έχουν κι άλλα είδωλα πλέον;
«Για τον Άλεξ υπάρχει λατρεία, είναι λογικό. Από εκεί και πέρα, όμως, συνήθως επηρεάζονται από τις θέσεις που παίζουν. Οι τερματοφύλακες λατρεύουν τον Μπουφόν, οι μέσοι προσπαθούν να κάνουν ότι ο Πίρλο, οι περισσότεροι μιλάνε συνεχώς για τον Βιντάλ και λένε συνέχεια για το πάθος του, την αποφασιστικότητα του, το γεγονός ότι βοηθάει πολύ την ομάδα επειδή δεν τα παρατάει ποτέ. Τα παιδιά μπορούν να αντιληφθούν περισσότερα από όσα πιστεύουμε οι μεγάλοι. Δεν παρασύρονται μόνο από μία περίτεχνη ενέργεια αλλά και από το πάθος του Κιελίνι, για παράδειγμα».
- Βοηθάει το όλο εγχείρημα και το γεγονός ότι η Γιουβέντους που το 2006 ήταν για όλους το «μαύρο πρόβατο» του calcio τώρα αλλάζει το προφίλ της προς το καλύτερο;
«Βοηθάει αλλά η Γιουβέντους είναι πάντα Γιουβέντους είτε στα πάνω της είτε στα κάτω της. Καλύτερα να μη μιλήσουμε τώρα για το Calciopoli γιατί δε θα μας φτάσουν ούτε έξι ώρες! Το γεγονός ότι μέσα σε πέντε-έξι χρόνια από εκείνη την καταστροφή σε όλα τα επίπεδα η Γιούβε έγινε η πρώτη ιταλική ομάδα με ιδιόκτητο γήπεδο και επέστρεψε τόσο γρήγορα στην κορυφή δείχνει και τη δυναμική της».
- Και έτσι κερδίζει και νέους οπαδούς.
«Όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και στην Ελλάδα. Αισθάνομαι πολύ όμορφα όταν θα δω στον δρόμο, εδώ στην Αθήνα, ένα μικρό παιδάκι με τους γονείς του και φοράει φανέλα του Μαρκίζιο ή του Βιντάλ».
- Στο Τορίνο τι λένε για τη δουλειά που γίνεται εδώ, στα εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα;
«Υπάρχει συνεχής επαφή, ενημερώνουμε λεπτομερώς για το πώς πάνε τα πράγματα και φαντάζομαι το γεγονός ότι η Ελλάδα θα είναι η βάση της Γιουβέντους στις ακαδημίες της εκτός Ιταλίας λέει πολλά. Άνοιξαν ακαδημίες και σε γειτονικές χώρες, θα ανοίξουν κι άλλες αλλά πάντα η βάση θα είναι εδώ. Η Ελλάδα. Γιατί η Γιουβέντους πιστεύει στην Ελλάδα».
- Τόσο πολύ;
«100%! Η Ελλάδα έχει πολύ ταλέντο και θα προσπαθήσουμε να το εκμεταλλευτούμε με έναν τρόπο που είμαστε σίγουροι ότι δεν το εκμεταλλεύτηκε ποτέ κανείς».
- Αυτό κάνει και ο Αντόνιο Κόντε με την ομάδα. Τι άνθρωπος είναι ο Κόντε;
«Δεν τον ξέρω τόσο καλά σε προσωπικό επίπεδο αλλά είναι Juventino vero! Αυτό τα λέει όλα. Ο Κόντε ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει Γιουβέντους και είναι ένας πραγματικός ηγέτης. Ήρθε στη Γιούβε την κατάλληλη στιγμή, ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή. Έκανε τρομερή δουλειά ψυχολογικά, τακτικά, σε όλους τους τομείς. Έχει ένα τρομερό δέσιμο με τους τιφόζι γιατί είναι κι αυτός οπαδός και έχει δημιουργήσει μια πραγματική ομάδα. Με όποιον παίκτη της πρώτης ομάδας κι αν μιλήσεις, από το μεγαλύτερο αστέρι μέχρι τον πιο άπειρο, σε διαβεβαιώνω ότι θα σου πει πως είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για τον προπονητή του.
Μετά από κάθε αγώνα, φαντάζομαι θα το έχουν προσέξει πολλοί, στη συνέντευξη Τύπου ο Κόντε δεν έχει φωνή για να μιλήσει. Είναι προπονητής αλλά με αυτόν τον τρόπο είναι σαν να παραμένει ποδοσφαιριστής. Οι παίκτες ιδρώνουν τη φανέλα, ο Κόντε χάνει τη φωνή του. Είναι όλοι μαζί σαν μια γροθιά».
- Μέχρι να φτάσουν στο Τορίνο για να δουλέψουν με τον Κόντε, πάντως, οι Ελληνες πιτσιρικάδες έχουν δουλειά εδώ. Αν μπορούσες να απευθυνθείς σε όλους τους Ελληνες γονείς, τι μήνυμα θα ήθελες να τους στείλεις;
«Η Γιουβέντους, όπως είπα και προηγουμένως, τα τελευταία χρόνια αλλάζει, έχει ένα ξεκάθαρο πλάνο για το μέλλον, ξέρει τι θέλει να πετύχει και θα το πετύχει. Η συνεργασία μας με τα εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα είναι πιο ισχυρή από ποτέ και όσοι γονείς μας εμπιστεύονται ήδη στο Juventus Soccer Schools έχουν καταλάβει τι προσφέρουμε στα παιδιά τους. Όποιοι μας εμπιστευτούν από εδώ και πέρα θα το καταλάβουν επίσης. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε τέλειοι αλλά ξέρουμε και πώς να πετύχουμε αυτό που θέλουμε.
Το σημαντικό για τα μικρά παιδιά δεν είναι να μάθουν μόνο πώς να παίζουν ποδόσφαιρο. Το σημαντικό, πέρα από αυτό, είναι να μάθουν τον σεβασμό, να μάθουν πώς να ωριμάζουν, να μάθουν πώς να μεγαλώσουν, να μάθουν πώς να εκμεταλλεύονται το ταλέντο τους. Η Γιουβέντους δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο πλέον και όσοι μας έχουν εμπιστευθεί ήδη το έχουν καταλάβει. Μέσα σε τρία χρόνια ο αριθμός των παιδιών στις ακαδημίες μας στην Ελλάδα έχει μεγαλώσει σχεδόν τέσσερις φορές. Από 60 παιδιά φτάσαμε πλέον στα 200. Ελπίζουμε να μας εμπιστευθούν κι άλλοι και δε θα το μετανιώσουν ποτέ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου