Δύσκολα παιδικά χρόνια πέρασε ο Τέβεζ.

Βλέποντας κανείς τον πρώτο σκόρερ του Καμπιονάτο (14 γκολ με 1 πέναλτι έναντι 14 τερμάτων με 5 πέναλτι του Τζουζέπε Ρόσι) Κάρλος Τέβες να αγωνίζεται με τέτοιο πάθος και δύναμη, αντιλαμβάνεται ότι αυτός ο ποδοσφαιριστής έγινε προσωπικότητα δυνατή μέσα από τις δυσκολίες, οι οποίες και τον έκαναν με το πέρασμα των χρόνων να εκτιμάει και να σέβεται όχι μόνο την ίδια την ζωή, αλλά και τα όσα του προσφέρει αυτή. Και έτσι είναι πραγματικά.

Η προσωπική ιστορία του δεν θα μπορούσε να μην αποτελέσει στο πρόσφατο παρελθόν έμπνευση σε σεναριογράφους και σκηνοθέτες εντός και εκτός Αργεντινής για να την κάνουν ταινία. Το γιατί κρύβεται στα παιδικά του χρόνια. Ο Κάρλος Τέβες γεννήθηκε στην πραγματικότητα Κάρλος Καμπράλ. Ο πατέρας του Χουάν Αλμπέρτο δεν τον αναγνώρισε και σκοτώθηκε σε ανταλλαγή πυροβολισμών όταν ο γιος του ήταν 5 ετών.

Η μητέρα του Τρίνα Μαρτίνες πάσχει από ψυχικές διαταραχές. Το σπίτι τους, ένα διαμέρισμα σε μια από τις πιο κακόφημες συνοικίες του Μπουένος Άιρες, το Φουέρτε Απάτσε. Διακόσια μέτρα μακριά τους η βάση της συμμορίας των Los Backstreet Boys, οι οποίοι δεν δίνουν καμιά σημασία στην ανθρώπινη ζωή. Ο Κάρλος θυμάται ότι μετά το ηλιοβασίλεμα κλειδαμπαρώνονταν όλοι στα σπίτια τους. Στην πόλη ζούσε και ένας μανάβης, ο Ραϊμούντο Σεγκούντο Τέβες, ο σύζυγος της Αντριάνα Μαρτίνες, αδελφής της μητέρας του Καρλίτο. Πήγε να ζήσει μαζί τους και αυτή ήταν η σωτηρία του. «Υιοθετήθηκε» από τον κόσμο της περιοχής και χάρις στο ποδοσφαιρικό του ταλέντο σχεδόν από την αρχή χαιρόταν ένα κάποιο είδος προστασίας.

Κινδύνευσε κάποιες φορές, ποτέ, όμως, γιατί ήταν ο άμεσος στόχος της βίας. Από την παιδική του ηλικία, την οποία το να αποκαλέσουμε δύσκολη είναι ευφημισμός, κρατάει στο μυαλό τις αναμνήσεις που δεν θα σβήσουν ποτέ, στην ψυχή μια δύναμη και μια αποφασιστικότητα απόρροια αυτών των εμπειριών του, στο χαρακτήρα τα παιδικά «τραύματα» που μοιάζουν να γιατρεύονται σε σχέση με το παρελθόν (αντιδικίες με τον Ρομπέρτο Μαντσίνι, τον Γκάρι Νέβιλ, προβλήματα με την δικαιοσύνη κ.α.) και στο λαιμό μια εμφανέστατη ουλή.

«Η μαμά μου έπινε με τη θεία μου ένα παραδοσιακό αργεντίνικο αφέψημα. Σύρθηκα στο πάτωμα και δεν ξέρω πώς έριξα την τσαγιέρα με το βραστό νερό». Εγκαύματα τρίτου βαθμού και δυο μήνες νοσηλεία στο νοσοκομείο…