Ο Παντελής Βλαχόπουλος γράφει στο contra.gr για την επιτομή του διαχρονικού ποδοσφαιριστή με το αστείρευτο ταλέντο και το αρχηγικό υπόβαθρο. Τον "μεγάλο" Αντρέα Πίρλο.
Εισαγωγή: Είμαι Γιουβέντους. Και δεν είμαι Μπάρτσα στην Ισπανία, Λίβερπουλ στην Αγγλία και Παρί στη Γαλλία. Μόνο Γιούβε. Όταν ανανέωσε ο Πίρλο πριν από μερικές με την πρωταθλήτρια Ιταλίας είπα στους συναδέλφους στο γραφείο: Αυτός ο ποδοσφαιριστής χρειάζεται μεγαλύτερο σεβασμό από την ποδοσφαιρική κοινότητα. Μεγαλύτερο σεβασμό και αναγνώριση.
Δεν θέλω άλλο Κριστιάνο και Μέσι...
Αποδέχομαι πλήρως την ποδοσφαιρική ανωτερότητα σε σύγκριση με τους κορυφαίους των Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι. Η μπάλα, όμως, είναι ερεθιστική και δεν μένει μόνο στα γκολ, στα στατιστικά, τους τίτλους. Το ποδόσφαιρο είναι και στυλ, είναι και πάθος, είναι και μυαλό, είναι και "αρχοντιά".
Ο Πίρλο είναι Αρχοντικός...
Αυτό είναι ο Πίρλο μέσα στο γήπεδο. Άρχοντας. Ένας παίκτης ο οποίος ελέγχει το ματς. Είναι ουσιαστικός εκεί που πρέπει και θεαματικός όταν οι καταστάσεις το επιτρέπουν. Η διαφορά του με τους άλλους είναι μία: δεν το κάνει προσποιητά ή με προπόνηση. Βγαίνει από μέσα του. Είναι τόσο απλός που είναι δύσκολο να τον αντιμετωπίσεις. Η φάση του πρώτου γκολ με αντίπαλο την Αγγλία πιστοποιεί την άνεση του έχοντας τη μπάλα στα πόδια ή και όταν πρόκειται για μια απλή (δεν είναι απλή) προσποίηση κάτω από τα πόδια.
Η προσποίηση του Πίρλο στο πρώτο γκολ.
Αλάνθαστος
Σχεδόν αλάνθαστος στις μεταβιβάσεις. Το θέμα, όμως, δεν είναι εκεί. Η ουσία είναι η εικόνα. Η πάσα που λες πώς το έκανε αυτό τώρα; Μα είναι απλό. Τίποτα δεν είναι απλό. Μερικοί το έχουν, άλλοι όχι. Ο Αντρέα Πίρλο σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον Ζινεντίν Ζιντάν. Αυτό το "κομπιουτερέ" άγγιγμα του στη μπάλα, δείχνει τη μεγάλη κλάση του. Τη διαφορετικότητά του.
Η διαχείριση της κούρασης...
Ακόμη και στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης, όταν ο 35χρονος Ιταλός ήταν καταπονημένος από την υπερπροσπάθεια, έδινε ρεσιτάλ. Πάσες στους σωστούς χώρους, βοήθεια στους συμπαίκτες του στην άμυνα και σωστές τοποθετήσεις στο χώρο του κέντρου. Περπατούσε στο γήπεδο αλλά φάνταζε ότι ήλεγχε κάθε διάσταση του παιχνιδιού. Αυτό είναι ταλέντο, δεν είναι προπόνηση. Η διαχείριση της κούρασης του, ήταν υποδειγματική.
Το δοκάρι ήταν γκολ!
Και πάμε και στο έργο τέχνης. Το δοκάρι του Ιταλού "μαέστρου" στο 94'. Δεν με νοιάζει που δεν μπήκε γκολ. Δεν έχει σημασία για κάποιον που του αρέσει το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός. Έχω δει τη φάση πάνω από 20 φορές. Παρατηρώ κάθε κίνησή του. Τα βήματα για να εκτελέσει το φάουλ, την τροχιά που παίρνει η μπάλα, την αντίδραση του ανήμπορου Χαρτ. Δεν με εντυπωσίασε τίποτα από όλα αυτά. Τα έχω ξαναδεί. Δεν μπορούσα με τίποτα να εξηγήσω την έκφραση στο πρόσωπό του. Δεν έπιασε τα μαλλιά του, δεν έβρισε, δεν κοίταξε τον ουρανό. Μόνο γύρισε με νηφαλιότητα και αργά βήματα στην άμυνα. Κύριες και κύριοι, Αντρέα Πίρλο.
Το φάουλ του Πίρλο στις καθυστερήσεις.
Πηγή: contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου