Αυτό συνέβη πριν από είκοσι χρόνια, αλλά παρά τις δύο δεκαετίες που πέρασαν μέχρι τώρα, το χαμόγελο του Andrea δεν έχει σταματήσει να ζει στην καρδιά όλων των οπαδών της Γιουβέντους, που, όπως και τώρα, σε αυτή τη θλιβερή επέτειο είναι ευλαβικά γύρω από την οικογένειά του.
Κόμο, Γένοβα, Πίζα, Γένοβα και τελικά πάλι στη Γιούβε, ζήτησε από τον προπονητή της Γιουβέντους Trapattoni, να έχει ένα κανονικό ρόλο στην ομάδα για την οποία από παιδί είχε στην καρδιά του. Με την ηρεμία του στο γήπεδο και στα αποδυτήρια μας δίδαξε να αγωνιζόμαστε και να ξεπερνάμε κάθε εμπόδιο, όπως ακριβώς έκανε και ο ίδιος από την αριστερή πλευρά που αγωνιζόταν, με την προσωπικότητα, την τάξη και την ιδιοσυγκρασία του.
Μας άφησε πάρα πολύ σύντομα ο Andrea, αλλά η μνήμη του ζει μέσα μας. Και τα χρόνια που πέρασαν δεν πήραν τίποτα από την γλυκιά ανάμνηση όλου του της Γιούβε που δεν θα ξεχάςουν ποτέ αυτό το σπουδαίο παιδί που φόρεσε τη φανέλα της ομάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου