«Μεταγράφηκα στη Γιουβέντους σε ηλικία 22 ετών και θυμάμαι ότι υπέγραψα το συμβόλαιο λίγο πριν παίξω τον τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και τι σύμπτωση ε, απέναντι στην Ιταλία (τελικός, τον οποίο κέρδισε η Γαλλία με δικό του χρυσό γκολ). Προερχόμουν από πέντε χρόνια στη Μονακό και έκανα το άλμα που πάντα ονειρευόταν. Στη Γιούβε βρήκα μεγάλους παίκτες, όπως οι Ιντσάγκι, Ντελ Πιέρο, Ντάβιντς, Μοντέρο. Μεγάλοι παίκτες και μεγάλοι άνδρες, όπως διαπίστωσα με τον χρόνο. Και είχα την τύχη να πάρω συμβουλές από Γάλλους πρωταθλητές που έπαιζαν ή είχαν παίξει για τη Γιουβέντους: Ντεσάνμπ, Ζιντάν, Πλατινί. Ηταν μια καταπληκτική εμπειρία, από την πρώτη κιόλας προετοιμασία, όπου το γήπεδο ήταν πάντα γεμάτο με οπαδούς. Κάθε μέρα που περνούσε, εγώ εξελισσόμουν και βελτιωνόμουν».
Κάπως έτσι αποκαλύφτηκε ο Νταβίντ Τρεζεγκέ δίνοντας συνέντευξη στην εκπομπή La Tribù del Calcio στην τηλεόραση Mediaset Premium. Ο Γάλλος επιθετικός, ο οποίος σήμερα αγωνίζεται στην Πιουν Σίτι στην Ινδία μίλησε σε αυτήν για τις δέκα σεζόν του στους Τορινέζους (2000-2010, 245 συμμετοχές και 138 γκολ) αποκαλύπτοντας επίσης την πιο όμορφη και την πιο θλιμμένη στιγμή φορώντας την φανέλα της Γιουβέντους.
«Η μεγαλύτερη χαρά και ο μεγαλύτερος πόνος; Δεν έχω καμία αμφιβολία για αυτά τα δύο: Η μεγαλύτερη χαρά είναι το πρωτάθλημα του 2001-02, εκείνο στις 5 Μαΐου, με την Ιντερ να ηττάται αίφνης στην έδρα της Λάτσιο και εμείς με την νίκη μας στο Ούντινε να ξεπερνάμε στην βαθμολογία τους “νερατζούρι” την τελευταία ημέρα. Για μένα αυτό ήταν το πρώτο πρωτάθλημα, επιπλέον η Γιουβέντους είχε κάποια χρόνια να κερδίσει: ήταν πολύ ωραίο. Ο πιο τρομερός πόνος, αντίθετα, ήταν η ήττα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Μάντσεστερ την επόμενη χρονιά. Ημασταν πάρα πολύ δυνατοί, είχαμε κερδίσει ένα ακόμη πρωτάθλημα και αντίπαλος ήταν η Μίλαν που στο πρωτάθλημα τερμάτισε τρίτη. Αισθανόμασταν ανώτεροι, αλλά το παιχνίδι δεν ήταν ωραίο και χάσαμε στα πέναλτι. Τα χρόνια έχουν περάσει, αλλά αυτή είναι η μεγαλύτερη λύπη της ποδοσφαιρικής μου ζωής», τόνισε ο «Τρεζε-γκόλ».
Aπό τις αναμνήσεις του δεν θα μπορούσε να παραλείψει τον Τζάνι Ανιέλι: «Γενικότερα τώρα από την εμπειρία μου στους “μπιανκονέρι” θυμάμαι τον Αβοκάτο Ανιέλι. Ποτέ δεν κουραζόταν να μας επαναλαμβάνει ότι ήθελε η Γιουβέντους να είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Ισως να μην μαγέψαμε ποτέ ως παιχνίδι, αλλά ως επιθυμία για τη νίκη δεν υπήρχε κανένας σαν τη Γιούβε».
Πηγή: tifosi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου