Οι τερματοφύλακες δεν είναι πάντα διαφορετικοί. Ο Τζίτζι Μπουφόν, παρά τον τίτλο του υπερήρωα που τον συνοδεύει, είναι περισσότερο καθημερινός άνθρωπος. Και οι Ιταλοί αρέσκονται στο να βλέπουν τον καλύτερο εαυτό τους στο πρόσωπό του.
Ως αρχηγός της Εθνικής και της ομάδας του, της Γιουβέντους, είναι πολύ δημοφιλές πρόσωπο. Είναι ένας ρόλος, τον οποίο έχει υιοθετήσει με γοητεία και διπλωματική χάρη. Όταν, πέρσι, δύο Ιταλοί οπαδοί σκοτώθηκαν σε ένα τροχαίο δυστύχημα στο δρόμο για να δουν ένα ένα φιλικό της Ιταλίας στο Παλέρμο, ο Μπουφόν μίλησε με πρωτοφανή λύπη και αίσθηση απώλειας. Είναι ένα σημείο δόξας για το ιταλικό ποδόσφαιρο
Ο 36χρονος επίσης τυγχάνει να είναι ένας πολύ σημαντικός τερματοφύλακας. Το τι θα κάνει τόσο η ομάδα του, όσο και η Εθνική όταν σταματήσει το ποδόσφαιρο προκαλεί ήδη άγχος στα ΜΜΕ. Προς το παρόν, η κουβέντα για το κρέμασμα των παπουτσιών του απέχει κατά πολύ!
Με αφορμή την 500η συμμετοχή του με τη Γιούβε απέναντι στη Τζένοα, η ελληνική έκδοση του FFT δημοσιεύει τις καλύτερες ερωτήσεις από τη συνέντευξή του στους αναγνώστες του περιοδικού!
Είναι αλήθεια ότι ξεκίνησες ως μέσος; Πώς κατέληξες τερματοφύλακας;
Ναι, είναι αλήθεια. Πιστεύω ότι κάθε παιδί που ξεκινάει να παίζει μπάλα προτιμά να βάζει γκολ παρά να τα σταματάει. Αν ήμουν και επιθετικός επίσης; Ναι, για λίγο. Και το απόλαυσα. Κατέληξα τερματοφύλακας από τύχη, πραγματικά. Ο πατέρας μου με πίεσε λίγο, αλλά επίσης ήθελα να γίνω σαν τον Τόμας Ν' Κονο, τον τερματοφύλακα του Καμερούν. Στην αρχή ήμουν διστακτικός, αλλά το Μουντιάλ του 1990 ήταν σε εξέλιξη και παρακολούθησα τη σπουδαία ομάδα του Καμερούν. Ο Ν'Κονό ήταν τρομερά σημαντικός για αυτή.
Ο πατέρας σου ήταν δεύτερος στο πρωτάθλημα στίβου Νέων και η μητέρα σου πρωταθλήτρια στη σφαίρα. Σε δίδαξε πως να πετάς τη μπάλα;
Ο πατέρας μου, η μητέρα μου, η αδερφή μου, όλοι. Όχι στη σφαίρα, στο δίσκο. Είχε κάνει ρεκόρ. Αλλά ναι, ο πατέρας μου ήταν επίσης πολύ καλός στο στίβο, ήμασταν μια αθλητική οικογένεια. Νομίζω με βοήθησε στο να μεγαλώσω. Παίρνεις τα σπορ περισσότερο σοβαρά, ίσως. Σίγουρα έχεις στήριξη από την οικογένειά σου, κάτι που είναι σημαντικό.
Ποιοι ήταν οι ήρωές σου ως παιδί; Και ποιον θεωρείς ως τον καλύτερο τερματοφύλακα της ιστορίας;
Α, είχα πολλούς ήρωες, αλλά κανείς δεν ήταν ιδιαίτερα συμβατικός. Αφενός ο Ν'Κονό, αλλά και ο συμπαίκτες του Ροζέρ Μιλά. Πραγματικά λάτρευα να παρακολουθώ το Καμερούν, ήταν η δεύτερη ομάδα μου μετά την Ιταλία. Ήμουν μεγάλος οπαδός του τένις επίσης και μου άρεσαν οι Λεντλ, ο Έντμπεργκ και ο Ράφτερ.
Έχω ακούσει ότι στο επαγγελματικό σου ντεμπούτο με την Πάρμα αντιμετώπισες τη Μίλαν, τον Γουεά, τον Μπάτζιο και τον Σαβίσεβιτς. Είναι αλήθεια; Ήσουν τόσο... φωνακλάς όσο τώρα και είχες την ίδια αυτοπεποίθηση;
Ήταν μια πολύ όμορφη μέρα, μια υπέροχη εμπειρία. Η πραγματοποίηση ενός ονείρου για το οποίο δούλευα χρόνια. Και έκανα ένα καλό ματς. Δεν δέχθηκα γκολ. Είχα αυτοπεποίθηση και ήμουν εκεί που ήθελα. Αν φώναζα στους αμυντικούς; Νομίζω πως ναι. Ελπίζω πως ναι! Αυτή είναι η δουλειά των τερματοφυλάκων.
Η μεταγραφή σου στη Γιουβέντους έναντι 45 εκατομμυρίων το 2001 είχε προκαλέσει αίσθηση. Πόσο σε επηρέασε αυτό το ποσό; Τι θα έλεγες σε κάποιον που πιστεύει ότι οι τερματοφύλακες δεν αξίζουν τόσα;
Ήταν μεγάλη ικανοποίηση για μένα. Πραγματικά δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό. Σε εκείνη τη μεταγραφική αγορά μπορούμε να πούμε ότι με αντιμετώπιζαν ως... φαινόμενο, αλλά αυτό ήταν λόγω της τιμής και τίποτα άλλο. Η Γιουβέντους ήρθε να με δει, είπε "Αυτός είναι φαινόμενο" και ξόδεψε πολλά χρήματα για μένα. Αν είχαν πληρώσει πέντε αντί για 45 εκατομμύρια, δεν θα έκανε τόσο θόρυβο. Αλλά η αγορά καθορίζει την τιμή. Ένας καλός τερματοφύλακας είναι ζωτικής σημασίας για μια ομάδα, όπως και ένας καλός επιθετικός. Και κάποιες φορές το ίδιο ακριβός. Θα πήγαινα στη Γιούβε και με πέντε εκατομμύρια. Αλλά η Πάρμα δεν θα ήταν τόσο χαρούμενη...
Είχε κατάθλιψη πριν από 10 χρόνια και έφτασες στο σημείο να φοβάσαι να μπεις στο γήπεδο. Ποιος ήξερε για αυτό; Γιατί δεν διέκοψες την καριέρα σου;
Ποιος ήξερε για αυτό; Ήξερα εγώ. Και έπρεπε να κλειστώ στον εαυτό μου γιατί, τουλάχιστον στο ξεκίνημα, δεν είχα τις ευκαιρίες να ανοιχτώ. Δεν ήξερα αν μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν. Αλλά μετά, πολύ σταδιακά, μίλησα για αυτό σε φίλους και συμπαίκτες, ανθρώπους πολύ κοντινούς σε εμένα και ξεκίνησα να καταλαβαίνω ότι είχα πρόβλημα και ότι κάπως έπρεπε να αντιμετωπιστεί κα να θεραπευτεί. Δεν διέκοψα επειδή ένιωσα αυτή τη μεγάλη ευθύνη προς τους συμπαίκτες μου και προς τους ανθρώπους που βασίστηκαν πάνω μου. Δεν ήθελα να τους απογοητεύσω. Και δεν ένιωθα έτοιμος να σταματήσω. Δεν θεωρούσα ότι ήταν ένας πρέπων τρόπος να αντιμετωπίσω τα πράγματα. Ειχα ένα Εuro μπροστά μου. Είδα ψυχολόγο, αλλά νομίζω ότι το σημαντικότερο ήταν η βοήθεια των φίλων και των συμπαικτών μου.
Πόσο καταστροφικό ήταν να βλέπεις τη Γιουβέντους να επιστρέφει τίτλους λόγω του Calciopoli το 2006; Ενέπνευσε την Ιταλία στο Μουντιάλ; Θεωρείς ότι θα παίρνατε τον τίτλο ακόμα και χωρίς το σκάνδαλο;
Σε επαγγελματικό επίπεδο, ως παίκτης, το να σου στερούν όλη αυτή την επιτυχία είναι καταστροφικό, ναι. Μου στέρησε μελλοντικές επιτυχίες και δύο παρελθοντικές επιτυχίες. Σίγουρα πήγαμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας και ήμασταν στο κέντρο της προσοχής, με την καταδίκη να μας βαραίνει και έπρεπε να κάνουμε κάτι μεγάλο στο γήπεδο και να απαντήσουμε. Ήμασταν αποφασισμένοι, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι θα κατακτήσουμε τον τίτλο, οπότε δεν νομίζω ότι το Calciopoli έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο.
Ποια είναι η σημαντικότερη απόκρουση που έχεις κάνει; Πρέπει να είναι αυτή με το ένα χέρι απέναντι στον Ζιντάν στην παράταση του τελικού του Μουντιάλ το 2006, σωστά;
Η καλύτερη; Χμμμμ... αυτή με τον Ζιντάν ε; Ναι, πιθανόν ήταν η σημαντικότερη της καριέρας μου, αλλά δεν ξέρω αν ήταν η σημαντικότερη. Δεν ξέρω... αλλά σίγουρα ήταν η πιο σημαντική.
Ήταν εύκολη επιλογή το να μείνεις στη Γιουβέντους όταν έπεσε στη Serie B;
Φυσικά και ήταν εύκολο, επειδή έριξαν πολλά χρήματα σε εμένα! Όχι, όχι, κάνω πλάκα. Ήταν το αντίθετο... Το να παίξω στη Serie B δεν ήταν λογική επιλογή, αλλά μία από αυτές που παίρνεις με την καρδιά. Άλλο παίκτες στην ομάδα πήραν άλλες επιλογές. Οι επιλογές που παίρνεις στη ζωή μπορούν να είναι σκληρές, ίσως δεν κάνουν τη ζωή σου ευκολότερη, αλλά σε κάνουν το άτομο που είσαι. Η Serie B ήταν σίγουρα μια εμπειρία, αλλά έχω ανάμικτα συναισθήματα για αυτή. Το να πω ότι το απόλαυσα δεν θα ήταν η σωστή λέξη, αλλά ναι, η σεζόν ήταν μια εμπειρία...
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος πλακατζής συμπαίκτες που έχεις; Στοιχηματίζω ο Γκατούζο.
Ναι, είναι ο Ρίνο. Ακόμα έχουμε στενή φιλία και πάντα με κάνει να γελάω!
Εσύ και ο Κασίγιας είστε οι δύο καλύτεροι τερματοφύλακες της τελευταίες δεκαετίας. Ποιο θα έλεγες ότι είναι οι επόμενοι;
Θα έλεγα ο Τζο Χαρτ. Είναι ακόμα νέος και μπορεί να γίνει ένας σπουδαίος τερματοφύλακες. Μου αρέσει επίσης και ο Βέλγος Κουρτουά.
Τι συμβουλή θα έδινες σε ένα φιλόδοξο τερματοφύλακα που θέλει να γίνει επαγγελματίας;
Μία συμβουλή; Να αλλάξει θέση... , όχι είμαι απόλυτα ρεαλιστής! Πρέπει να είσαι μαζοχιστής για να κάνεις αυτή τη δουλειά. Είναι και λίγο παράδοξο. Σκεφτείτε το... παίζεις ένα παιχνίδι στο οποίο όλοι χρησιμοποιούν τα πόδια τους και εσύ θέλεις να χρησιμοποιείς τα χέρια σου...
Πηγή: gazzeta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου