Στο Ολίμπικο της Ρώμης, στις 22 Μαΐου του 1996, κύπελλο σήκωσε και ο κόσμος της Γιουβέντους. Μπορεί ο τελικός να ήταν επί ιταλικού εδάφους, συνεπώς να είχαν ένα πλεονέκτημα οι «μπιανκονέρι», αλλά η παρουσία τους στις εξέδρες ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Με εκδρομές από κάθε σημείο της χώρας αλλά και από clubs του εξωτερικού, οι οπαδοί της Γιούβε δημιούργησαν μια μοναδική ατμόσφαιρα.
Στον τελικό της Ρώμης, η Κυρία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου βρήκε απέναντί της, όπως και το 1973 στο Βελιγράδι, τον μεγάλο Άγιαξ, πρωταθλητή Ευρώπης το 1995, ο οποίος στα ημιτελικά είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό. Μέσα σε ένα Ολίμπικο βαμμένο στα ασπρόμαυρα, το εναρκτήριο σφύριγμα του Ισπανού Ντίαζ Βέγκα βρήκε τη Γιούβε να έχει παρατάξει τον Περούτζι, στην άμυνα τους Τοριτσέλι, Φεράρα, Βιέρκοβουντ και Πεσότο, στο κέντρο τους Κόντε, Ντεσάμπ και Σόουζα και στην επίθεση τους Ραβανέλι, Βιάλι και Ντελ Πιέρο.
Η Μεγάλη Κυρία προηγήθηκε στο 12’ με τον Ραβανέλι, που εκμεταλλεύθηκε περίφημα τη σύγχυση της άμυνας του Άγιαξ και δέχθηκε την ισοφάριση στο 41’ από τον Λιτμάνεν, που εκμεταλλεύθηκε ασθενή απόκρουση του Περούτζι. Το τέλος του Α’ ημιχρόνου και οι αρχές του β’ ήταν η μόνη δύσκολη περίοδος για τη Γιούβε, καθώς ο Άγιαξ έμοιαζε πιο σίγουρος και οι Ιταλοί κουράζονταν πιο πολύ για να πρεσάρουν. Από το 44’ μάλιστα είχε αποχωρήσει τραυματισμένος ο Κόντε και είχε μπεί ο Γιούγκοβιτς. Η σύγχυση, όμως, ξεπεράστηκε με την είσοδο στη θέση του Σόουζα του Ντι Λίβιο στο 57’, και ο οποίος έδωσε ενέργεια στην ομάδα που ανέβασε ρυθμό και με συνεχείς επιθέσεις σφυροκόπησε την εστία του Βαν Ντερ Σαρ, οι αποκρούσεις του οποίου, όμως, και οι χαμένες ευκαιρίες, κυρίως αυτές του Βιάλι προς το τέλος, δεν επέτρεψαν στους bianconeri να περάσουν μπροστά, ενώ ο Λίπι έπαιξε το τελευταίο του χαρτί βάζοντας στο 77’ τον Παντοβάνο στη θέση του Ραβανέλι. Ως εκ τούτου, ο τελικός έφτασε στην παράταση και χρειάστηκαν τα πέναλτι για να βγει ο νικητής. Εκεί, οι δύο αποκρούσεις του Περούτζι και η απόλυτη ευστοχία των παικτών της Γιούβε έστεψαν βασίλισσα Ευρώπης την Κυρία μόλις ο Γιούγκοβιτς ευστόχησε τελευταίος.
Έτσι, έκλεισε μια νύχτα ατέλειωτη, πολυπόθητη και λαμπερή για το λαό της Γιούβε. Η Μεγάλη Κυρία νίκησε σε ένα αξέχαστο παιχνίδι με τέτοια απίστευτη αγωνιστική ένταση, σε ένα παιχνίδι γεμάτο πάθος όχι μόνο γιατί απέναντί της ήταν ο Άγιαξ αλλά και τα φαντάσματα ενός παρελθόντος που έμοιαζε να σκεπάζει το Ολίμπικο. Κατέβηκε με μεγάλη πείνα για νίκη όπως έγραψαν οι Times. Η Γιουβέντους έπαιξε ένα εξαιρετικό παιχνίδι, στο οποίο είχε το πάνω χέρι για 100 λεπτά με ένα διαρκές πρέσιγκ, αλληλοκάλυψη, επιθετικότητα και υψηλό ρυθμό.
Απέδειξε ότι μπορεί να προσαρμοσθεί καλύτερα στις απαιτήσεις του παιχνιδιού και στον τύπο του αντιπάλου. Έπαιξε με 3 επιθετικές αιχμές που αμέσως πρεσάρανε τους αντιπάλους αμυντικούς όταν αυτοί γίνονταν κάτοχοι της μπάλας, επιλογή που αιφνιδίασε τον αντίπαλο προπονητή Βαν Γκαλ, κατά ομολογία του ιδίου. Επέδειξε υπεροχή σε όλα τα επίπεδα, τόσο της τακτικής όσο και της φυσικής κατάστασης.
Οι παίκτες της δεν παραχώρησαν ούτε μέτρο αγωνιστικού χώρου στον Άγιαξ και έχασαν ελάχιστες μονομαχίες. Ξεχείλιζαν από πάθος, υπομονή, αποφασιστικότητα και επαγγελματικότητα και ξεδίπλωσαν στον αγωνιστικό χώρο πέρα από τα αγωνιστικά χαρίσματά τους ένα χαρακτήρα ανθεκτικό και νοοτροπία νικητή. Αυτή την αποφασιστικότητα και ψυχραιμία ξεχώρισε σε δηλώσεις του και ο αιώνιος ηγέτης, ο Τζάνι Ανιέλι. Χωρίς αμφιβολία το παιχνίδι έπρεπε να είχε κριθεί ως το 90’, ειδικά αν ο αρχηγός Βιάλι αξιοποιούσε 2 φορές την ευκαιρία της ζωής του και μάλιστα στην πιο κατάλληλη στιγμή. «Η Γιούβε άξιζε, αλλά όχι στα πέναλτι» έγραψε η αγγλική «Sun», ενώ γλαφυρά ο Cannavo στη «Gazzetta» τόνιζε: «Η νίκη περνούσε μπροστά από τα μάτια όπως μια πεταλούδα. Νάτη, εμφανιζόταν 1, 2, 5 φορές μπροστά από τα πόδια του Βιάλι, Ντελ Πιέρο, Παντοβάνο και μετά διαβολικά απομακρυνόταν. Η Γιούβε δεν μπορούσε να την πιάσει ούτε σε άδεια εστία, ούτε και στην παράταση όταν ο Άγιαξ είχε εξαφανιστεί».
Αν πρέπει να ξεχωρίσουμε κάποιους παίκτες, θα σταθούμε στον Ντι Λίβιο που έδωσε ζωντάνια στην ομάδα και εξαιρετικές ασίστ, στον χαλκέντερο Τοριτσέλι, τη δύναμη της φύσης με τη μεγάλη καρδιά και θέληση που δεν σταμάτησε να αμύνεται αλλά και να εφορμά μπροστά σε κάθε ευκαιρία, στον οποίο υποκλίνεται και η ολλανδική «Telegraf», στο μεγάλο αρχηγό Βιάλι που έκλεβε τη μπάλα από τους αντιπάλους του και γύριζε στο κέντρο για βοήθεια και στον Ντεσάμπ, που χάρη στην τεράστια αντοχή του στο κέντρο ανέκοπτε τις επιθέσεις του Άγιαξ και στην παράταση στήριξε στις πλάτες του την ομάδα.
Ο αρχιτέκτονας του θριάμβου Λίπι δήλωσε μετά το παιχνίδι: «Είχα μελετήσει πολύ τον Άγιαξ. Καταφέραμε να είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές και μπορεί οι αντίπαλοί μας να είχαν περισσότερη κατοχή της μπάλας αλλά τους υποχρεώσαμε να το κάνουν στο δικό τους μισό γήπεδο. Οι παίκτες τα έδωσαν όλα. Είμαι ευτυχής κυρίως για τους οπαδούς μας οι οποίοι μπορούν να νιώσουν ολότελα δικό τους αυτό το κύπελλο, που διαγράφει πλήρως τις σκιές του Χέιζελ». Σε μεταγενέστερη συνέντευξή του παραδέχτηκε: «Έχει πολύ μεγάλη σημασία η ψυχολογική αντιμετώπιση του παιχνιδιού και εκεί κερδίσαμε. Δεν είναι τυχαίο ότι παίξαμε ποδόσφαιρο ωραίο και δυνατό. Νομίζω ότι θα μπορούσαμε να παίζουμε ως και τα μεσάνυχτα χωρίς να χάσουμε. Ήμασταν πεπεισμένοι ότι στο τέλος θα νικούσαμε».
Η αναγνώριση από τον αντίπαλο αποτελεί τον καλύτερο έπαινο. «Νίκησε αυτός που το άξιζε περισσότερο. Η Γιούβε άσκησε ένα καθοριστικό πρέσιγκ στην άμυνά μας», παραδέχτηκε ο υπερόπτης Βαν Γκαλ, ενώ ο αρχηγός του «Αίαντα» Ντάνι Μπλιντ συμφώνησε ότι ήταν δίκαιη η επιτυχία της Κυρίας.
Ο ελληνικός Τύπος πρόβαλε το δίκαιο της νίκης. «Η Γιούβε πρωταθλήτρια Ευρώπης, ένα κύπελλο που άξιζε» έγραψε χαρακτηριστικά η Sportime, ενώ όπως ήταν αναμενόμενο ο ιταλικός τύπος πανηγύρισε δεόντως την επιτυχία. «Γιούβε είναι δικό σου» ήταν το πρωτοσέλιδο της Corriere dello Sport και ο M. Sconcerti έγραφε στο πρωτοσέλιδο άρθρο του: «Τέλειωσε μια κατάρα και τέλειωσε με τον πιο συγκινητικό, υποβλητικό και δραματικό τρόπο». Η Gazzetta είχε τίτλο: «Ναι Γιούβε! Θρίαμβος και δόξα» και αλλού έγραφε «Μεγάλη Γιούβε, τεράστια Γιούβε, το κύπελλο είναι δικό σου, αλλά η νίκη στο τέλος ήταν ακόμη πιο όμορφη» και τόνιζε ότι με το παιχνίδι αυτό η Γιουβέντους μπήκε στην καρδιά του κόσμου, ο δε διευθυντής της Candido Cannavo σημείωνε: «Αγαπητοί bianconeri μη φρενάρετε τη χαρά σας. Οι οπαδοί σας που γεμίζουν τη μισή Ιταλία δεν θα κουραστούν ποτέ να σας βλέπουν να χορεύετε πάνω στο χόρτο, μεθυσμένους από την κούραση και ευτυχία…και τώρα αυτή η κραυγή που κρατάμε στο λαιμό εδώ και 11 χρόνια από την τραγική νύχτα στο Χέιζελ μπορεί επιτέλους να απελευθερωθεί. Το Χέιζελ ήταν μια τραγωδία όπου δεν υπήρχε χώρος για κανενός τύπου θρίαμβο. Άλλος ένας λόγος που η επιτυχία του Ολίμπικο δύσκολα θα ξεχαστεί».
Ο θρίαμβος της Ρώμης μας έκανε να πανηγυρίσουμε, να ενθουσιαστούμε, να κλάψουμε από χαρά. Από το Μάιο του 1985 ονειρευόμασταν αυτή τη νύχτα και στη Γιούβε του 1996 υπήρχε η ψυχή αλλά και το βάρος της ιστορίας, ενός προορισμού που έπρεπε να εκπληρωθεί. Ίσως ο τίτλος της γαλλικής «Le Parisien» αποτελεί τη σφραγίδα για όσα έγιναν: «Η Γιούβε πήρε μια μεγαλοπρεπής ρεβάνς από την Ιστορία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου