Μπορούμε να συνεχίσουμε να την αποκαλούμε Σέριε A, αλλά μάλλον όχι και ιταλικό πρωτάθλημα. Ο ομοσπονδιακός προπονητής Τσέζαρε Πραντέλι ήταν ο τελευταίος που σήμανε τον συναγερμό. «Την περασμένη αγωνιστική (αναφορά στην 26η αγωνιστική) μονάχα το 38% των ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν ήταν Ιταλοί».
Με την παραπάνω δήλωση ο εκλέκτορας της «σκουάντρα ατζούρα» έδωσε έμφαση σε ένα εθνικό πρόβλημα, το οποίο εβδομάδα με την εβδομάδα οι προπονητές στο Καμπιονάτο δυστυχώς επιβεβαιώνουν. Είτε από έλλειψη πρώτης ύλης, είτε από επιλογή, το γεγονός παραμένει: Η Σέριε A δεν είναι ένα πρωτάθλημα για Ιταλούς ή για την παραδοξότητα του πράγματος δεν είναι ούτε πια ιταλικό πρωτάθλημα. Και η τελευταία αγωνιστική -27η- δεν ανέτρεψε αυτό που τείνει να γίνει κανόνας: Από τους 280 ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν -βασικοί και αλλαγές- μονάχα οι 120 δεν ήταν ξένοι. Και μόνο οι 25 από αυτούς έχουν δε, σταθερή συμμετοχή κατά τη διάρκεια της καριέρας τους στην εθνική Ιταλίας των ανδρών. Αρκετές σποραδικές εμφανίσεις για πολλούς -από τον Πίντσι στον Κόσου, από τον Φλορέντσι στον Μότα- αλλά χωρίς μεγάλη χρησιμότητα για τις τύχες των «ατζούρι».
Οι επιπτώσεις στην εθνική ομάδα Το αποτέλεσμα ενός πρωταθλήματος «ορφανού» από δικό του… προϊόν (made in Italy) είναι η εθνική του ομάδα να αναγκάζεται να αναζητά το ταλέντο σε παίκτες με ρίζες από την Ιταλία, όπως οι Λεντέσμα, Τιάγκο Μότα, Οσβάλντο και τώρα και ο Παλέτα, σχεδόν από έλλειψη εναλλακτικών επιλογών. Οι νεαροί Ιταλοί ποδοσφαιριστές συχνά είναι παγκίτες στους συλλόγους τους ή «εξορισμένοι» στη Β’ κατηγορία, μακριά από ευρωπαϊκά παλκοσένικα.
Η Αγγλία «λάνσαρε» τον νεαρό μπακ της Σαουθάμπτον Λουκ Σο, στην Ισπανία ο «προβιβασμός» των Κόκε και Τιάγκο Αλκάνταρα από την Under 21 στην Ανδρών ήταν σχεδόν φυσιολογικός, στη Γερμανία ο 21χρονος Γκέτσε είναι ήδη σταρ, ενώ έκανε ντεμπούτο ο κεντρικός αμυντικός της Φράιμπουργκ Ματίας Γκίντερ. Στους «ατζούρι» η τελευταία πραγματική… είδηση είναι ο Μάρκο Βεράτι, ο οποίος έχει παίξει σε 4 παιχνίδια, όλα φιλικά. Στην Ιταλία οι μικρές ομάδες προσφέρουν ελάχιστα ή καθόλου στην εθνική ομάδα. Αλλά και από τις μεγάλες να μην μιλήσουμε για την διεθνή Ιντερ, η οποία «τροφοδοτεί» όλες τις άλλες χώρες πέρα από τη δική της. Τελευταία «προπύργια» παραμένουν η Γιουβέντους και η Μίλαν, που μαζί παρέχουν στον Πραντέλι 11 πιθανούς βασικούς. Ανεπιθύμητοι επισκέπτες σε ένα πρωτάθλημα που είναι ιταλικό μόνο κατ’ όνομα.
Με την παραπάνω δήλωση ο εκλέκτορας της «σκουάντρα ατζούρα» έδωσε έμφαση σε ένα εθνικό πρόβλημα, το οποίο εβδομάδα με την εβδομάδα οι προπονητές στο Καμπιονάτο δυστυχώς επιβεβαιώνουν. Είτε από έλλειψη πρώτης ύλης, είτε από επιλογή, το γεγονός παραμένει: Η Σέριε A δεν είναι ένα πρωτάθλημα για Ιταλούς ή για την παραδοξότητα του πράγματος δεν είναι ούτε πια ιταλικό πρωτάθλημα. Και η τελευταία αγωνιστική -27η- δεν ανέτρεψε αυτό που τείνει να γίνει κανόνας: Από τους 280 ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν -βασικοί και αλλαγές- μονάχα οι 120 δεν ήταν ξένοι. Και μόνο οι 25 από αυτούς έχουν δε, σταθερή συμμετοχή κατά τη διάρκεια της καριέρας τους στην εθνική Ιταλίας των ανδρών. Αρκετές σποραδικές εμφανίσεις για πολλούς -από τον Πίντσι στον Κόσου, από τον Φλορέντσι στον Μότα- αλλά χωρίς μεγάλη χρησιμότητα για τις τύχες των «ατζούρι».
Οι επιπτώσεις στην εθνική ομάδα Το αποτέλεσμα ενός πρωταθλήματος «ορφανού» από δικό του… προϊόν (made in Italy) είναι η εθνική του ομάδα να αναγκάζεται να αναζητά το ταλέντο σε παίκτες με ρίζες από την Ιταλία, όπως οι Λεντέσμα, Τιάγκο Μότα, Οσβάλντο και τώρα και ο Παλέτα, σχεδόν από έλλειψη εναλλακτικών επιλογών. Οι νεαροί Ιταλοί ποδοσφαιριστές συχνά είναι παγκίτες στους συλλόγους τους ή «εξορισμένοι» στη Β’ κατηγορία, μακριά από ευρωπαϊκά παλκοσένικα.
Η Αγγλία «λάνσαρε» τον νεαρό μπακ της Σαουθάμπτον Λουκ Σο, στην Ισπανία ο «προβιβασμός» των Κόκε και Τιάγκο Αλκάνταρα από την Under 21 στην Ανδρών ήταν σχεδόν φυσιολογικός, στη Γερμανία ο 21χρονος Γκέτσε είναι ήδη σταρ, ενώ έκανε ντεμπούτο ο κεντρικός αμυντικός της Φράιμπουργκ Ματίας Γκίντερ. Στους «ατζούρι» η τελευταία πραγματική… είδηση είναι ο Μάρκο Βεράτι, ο οποίος έχει παίξει σε 4 παιχνίδια, όλα φιλικά. Στην Ιταλία οι μικρές ομάδες προσφέρουν ελάχιστα ή καθόλου στην εθνική ομάδα. Αλλά και από τις μεγάλες να μην μιλήσουμε για την διεθνή Ιντερ, η οποία «τροφοδοτεί» όλες τις άλλες χώρες πέρα από τη δική της. Τελευταία «προπύργια» παραμένουν η Γιουβέντους και η Μίλαν, που μαζί παρέχουν στον Πραντέλι 11 πιθανούς βασικούς. Ανεπιθύμητοι επισκέπτες σε ένα πρωτάθλημα που είναι ιταλικό μόνο κατ’ όνομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου