Alessandro Del Piero… «Il Fenomeno Vero».

Όταν ήταν μικρός, αποτελούσε το αντίπαλο δέος του Τζιανλουίτζι Μπουφόν καθώς ξεκίνησε σαν τερματοφύλακας. Ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, ευτυχώς για όλους, έγινε επιθετικός! Ας ρίξουμε μια ματιά στη ζωή και την καριέρα του… αιώνιου ειδώλου της Γιουβέντους που δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα.

Ένας παίκτης που προκαλεί όταν παίζει και προκαλεί ακόμα περισσότερο όταν βρίσκεται στον πάγκο. Ένας ποδοσφαιριστής που εμφανίστηκε ως κομήτης στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και εξαιτίας συνεχόμενων τραυματισμών κόντεψε να μείνει τέτοιος. Ένας παίκτης που αποτελεί σύμβολο για μια ολόκληρη πόλη, για μια από τις πιο λαοφιλείς ομάδες παγκοσμίως και ένας παίκτης για τον οποίο η Ιταλία χωρίστηκε πολλές φορές στα δύο. Κι αν πολλοί συνάδελφοί του παρασύρθηκαν στην πορεία από τις διασταυρώσεις που υπάρχουν στο ποδόσφαιρο, ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο έμεινε πάντα στον κεντρικό οδικό άξονα. Ούτε το ταλέντο, ούτε η εμφάνιση, ούτε τα λεφτά του έλειψαν στη διάρκεια της καριέρας του... Ήταν, όμως, και παραμένει στα 37 του χρόνια ποδοσφαιριστής! Το παιδικό του όνειρο...

Στην αλάνα περνούσε τις περισσότερες ώρες της ημέρας του. Γιος της Μπρούνα και του ηλεκτρολόγου Τζίνο, ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο ήξερε από μικρός τον δρόμο που ήθελε να ακολουθήσει. Εκείνο που δεν ήξερε ήταν η θέση, από την οποία ολόκληρη η υφήλιος θα μάθαινε το όνομά του. Μια… χαζή παιδική ασθένεια και μια μητρική ανησυχία θα σημάδευε τα πρώτα, ερασιτεχνικά χρόνια της καριέρας του. Η μητέρα του ανησυχούσε για το μικρό... Αλέξανδρο, που είχε αποδειχθεί πολύ ευαίσθητος στις ιώσεις. Κάθε φορά που ίδρωνε, ανέβαζε πυρετό κι έτσι η εντολή της Μπρούνα ήταν ξεκάθαρη. Ο Ντελ Πιέρο επιτρεπόταν να παίζει μόνο τερματοφύλακας και δεν ήταν σε ηλικία να προβάλλει αντιρρήσεις. Εκείνος που μπορούσε να το κάνει, ήταν ο Στέφανο, ο μεγάλος αδελφός. «Δεν βλέπεις ότι ο Άλεξ είναι επιθετικός», είπε οργισμένος στη μητέρα τους και το παραμύθι πήρε νέα τροπή.

Με τον Στέφανο η σχέση τους παραμένει ιδιαίτερη και στενή. Ο μεγάλος του αδελφός είναι σαν... οικονομικός σύμβουλος για τον Αλεσάντρο και τον βοηθάει να επενδύει σωστά τα χρήματά του. Η σχέση του με ολόκληρη την οικογένειά του ήταν πάντα διαφορετική απ’ ότι προστάζει η κουλτούρα του σταρ και πολύ κοντά στους κλειστούς οικογενειακούς δεσμούς που υπάρχουν στον ιταλικό νότο, έστω κι αν το Κονελιάνο, όπου γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου του 1974, βρίσκεται στο βορρά. Γι’ αυτό και ο θάνατος του πατέρα του, σχεδόν μια δεκαετία πίσω, ήταν απ’ τα γεγονότα που τον σημάδεψαν στην πορεία του.

Ο Τζίνο πέθανε το 2001, σε μια στιγμή ιδιαίτερα δύσκολη για τον Ντελ Πιέρο, κάτι που αποτυπώθηκε και στις αντιδράσεις του στο γήπεδο. Ειδικά όταν σκόραρε απέναντι στην Μπάρι λίγες μέρες μετά το θάνατο του πατέρα του και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Ήταν η σύνδεση που υπήρχε πάντα στο μυαλό του για τον πατέρα του και το ποδόσφαιρο. Ο Τζίνο ήταν εκείνος που φρόντιζε και ενίσχυε το παιδικό όνειρο του παιδιού του να γίνει ποδοσφαιριστής. Στάθηκε δίπλα του, διαμόρφωσε τον κήπο του σπιτιού τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να προπονείται ο Αλεσάντρο μετά το σχολείο και παράλληλα, δεν τον άφησε ποτέ να εγκαταλείψει το σχολείο και το μεγάλο του στόχο.

Ούτε καν όταν ήρθε μια πρόωρη αντάμωση με το θάνατο και μια παραλίγο τραγωδία. Στα δέκα του χρόνια ο Άλεξ είχε σοβαρό ατύχημα το οποίο σύμφωνα με τις εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε τότε του άφησε εγκεφαλική βλάβη. Οι γιατροί είπαν ότι είναι πιθανόν να εμφανιστεί πρόβλημα στο μέλλον, ωστόσο μέχρι τώρα η μοναδική βλάβη που έχει παρουσιαστεί είναι η… εμμονή του με τη Γιουβέντους και η επιθυμία του να φοράει τη φανέλα της μέχρι να φτάσει τα 40!!

Ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε εντυπωσιάστηκε στην αρχή από τα... στραβά του πόδια. Ήταν θετικό ότι δεν τον ήθελε για… μοντέλο! Κι αφού τον παρατήρησε για μερικές εβδομάδες, αποφάσισε ότι πρόκειται για μεγάλο ταλέντο. Στα 13 του χρόνια, ξεκίνησε πορεία του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο προς την κορυφή. Έφυγε από το σπίτι του για την Πάντοβα, όπου έμεινε σε ένα διαμέρισμα μαζί με δέκα ακόμα παιδιά! Η εξέλιξή του ραγδαία... Το ταλέντο του γίνεται γνωστό σε όλη την Ιταλία και το 1993 κάνει το μεγάλο άλμα. Η Μίλαν και η Γιουβέντους καταθέτουν προτάσεις για την απόκτησή του, με την ομάδα του Τορίνο να κερδίζει τη μάχη. Την ομάδα που υποστήριζε ο Άλεξ από μικρό παιδί.

Μετά την προσαρμογή του την πρώτη σεζόν, άρχισε η κατακόρυφη άνοδος. Η Ευρώπη αρχίζει να μαθαίνει το όνομά του στην πορεία της Γιουβέντους προς τον τελικό του Champions League και το γκολ με τακουνάκι του Ντελ Πιέρο απέναντι στην Ντόρτμουντ αποτελεί ως και σήμερα highlight σε σήμα εκπομπών. Η κορυφαία σεζόν της καριέρας του έρχεται το 1997-98, όταν και οδηγεί τη μεγάλη κυρία εκ νέου στον τελικό, όπου χάνει από την Ρεάλ. Ο Ντελ Πιέρο αναδεικνύεται καλύτερος Ιταλός παίκτης και είναι υποψήφιος για την «χρυσή μπάλα».

Και κάπου εδώ έρχεται το... μαύρο σύννεφο που πάντα εμφανίζεται στα παραμύθια. Ο κακός ο λύκος που θα αλλάξει την πλοκή και την πορεία της ιστορίας. Μια μέρα πριν τα 24α γενέθλιά του, ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο τραυματίζεται σοβαρά και θα χάσει όλη τη σεζόν 1998-99. Θα παίξει μόλις 14 ματς σε ένα χρόνο, όμως ήδη αποτελεί σύμβολο για την ομάδα και την πόλη, οπότε το μέλλον του μοιάζει διασφαλισμένο. Έτσι, η Γιουβέντους του προσφέρει και ο Άλεξ υπογράφει πενταετές συμβόλαιο μυθικής αξίας για την εποχή. Γίνεται – έστω και για μικρό χρονικό διάστημα – ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης του κόσμου.

Το στοίχημα για εκείνον την επόμενη σεζόν μεγαλώνει... Και από τότε θα το βρίσκει διαρκώς μπροστά του. Μπορεί να γίνει ο παίκτης που ήταν πριν τραυματιστεί; Ο Ντελ Πιέρο προσπάθησε σκληρά και δοκίμασε να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού του, ώστε να «καλύψει» κάποιες φυσικές αδυναμίες που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται λόγω του τραυματισμού του. Έκανε εντυπωσιακό come back και συνάμα άρχισε να διχάζει τον κόσμο, κυρίως με την παρουσία του στο Euro 2000. Εξάλλου, εκείνη την εποχή είχε προκύψει το αντίπαλο δέος: Φραντσέσκο Τότι.

Ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο δεν μπήκε ποτέ στη διαδικασία του ανταγωνισμού. Ούτε χρησιμοποίησε τη δεδομένη δημοτικότητά του, προκειμένου να κερδίσει θέση στην Εθνική Ιταλίας. Αποδείκνυε την αξία του, ερχόμενος από τον πάγκο και ήταν πολλές οι φορές που αναγκάστηκε να το κάνει. Για την Γιουβέντους ήταν όλα πάντα αυταπόδεικτα... Ποτέ δεν σκέφτηκε να φύγει, ποτέ δεν κοίταξε τα λεφτά στα συμβόλαια που του πρότειναν αντίπαλες ομάδες. Και όταν η Γιουβέντους υποβιβάστηκε, πρώτος ανέλαβε να σηκώσει τον Σταυρό του μαρτυρίου. Έμεινε στην ομάδα για να την φέρει πίσω στην Serie A. Κι όταν τα κατάφερε έβαλε και πάλι ψηλά τον πήχη. Όσο ψηλά κι αν φαντάζει η κορυφή, όσο λίγα κι αν φαντάζουν τα 173 εκατοστά που είναι το ύψος του, έχει τον τρόπο κάθε φορά να τον ξεπερνάει.

Τα δεδομένα που είναι γνωστά για την προσωπική του ζωή απέχουν από την εικόνα που θα είχε κάποιος για ένα είδωλο των αγωνιστικών χώρων. Έχει συνεργαστεί με εταιρίες ως μοντέλο κι έχει τρέλα με τη μουσική και τον χορό. Μια εποχή, μάλιστα, έπαιρνε μαθήματα χορού μαζί με τον Άντζελο Ντι Λίβιο. Έχει πολλούς φίλους από τον χώρο του αθλητισμού, οι οποίοι δεν είναι ποδοσφαιριστές, όπως ο ποδηλάτης Έντι Μερξ, ο Κέβιν Γκαρνέτ και ο Στιβ Νας. Η μουσική αποτελεί το αγαπημένο του χόμπι και κυκλοφορεί, μάλιστα, το «cd του Ντελ Πιέρο» με 18 δικές του προτιμήσεις. Εκεί συνδυάζονται όλα τα είδη μουσικής... Η Dido και ο Robbie Williams με την Anastacia και τον 50 Cent, ο John Legend, οι Oasis και οι Coldplay με τους Faithless και πάει λέγοντας... Έχει εμφανιστεί στο video clip των Oasis «Lord, don't slow me down» και στην σκηνή μαζί με τον Μάρκο Ματεράτσι στην συναυλία των Rolling Stones.

Η μεγαλύτερη αδυναμία του ήρθε στον κόσμο στις 22 Οκτωβρίου του 2007. Ο Τομπίας Ντελ Πιέρο είναι ο πρώτος γιος του, ενώ ακολούθησαν η Ντοροτέα τον Μάιο του 2009 και η Σάσα τον Δεκέμβριο του 2010. Τρία παιδιά που ολοκληρώνουν την ευτυχία του με τη Σόνια Αμορούζο, με την οποία διατηρεί σχέση από το 1999 και παντρεύτηκαν το 2005. Η σχέση τους έχει μείνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη τους δημόσια εμφάνιση ήταν την 1η Οκτωβρίου του 2001. «Στη Ρώμη και στο Μιλάνο θα ήμασταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, όμως εδώ έχουμε την ησυχία μας», είχαν πει για τη σχέση τους.

Παράλληλα με το ποδόσφαιρο, ο Ντελ Πιέρο προσπαθεί να «γυμνάσει» και το πνεύμα του. Έχει δίπλωμα λογιστή, ενώ από το 1999 είναι μέλος ενός ιταλικού ιδρύματος που βοηθάει στις εξετάσεις των αποφοίτων. Το πιο σημαντικό του, όμως, έργο είναι η προσφορά του στην μάχη κατά του καρκίνου και στην προώθηση των προληπτικών εξετάσεων.

Γιος, ποδοσφαιριστής, είδωλο, αρχηγός, μοντέλο, σύζυγος, πατέρας, άνθρωπος… 

Alessandro Del Piero… «Il Fenomeno Vero» θα έλεγαν και οι οπαδοί της Γιούβε..