Το πρωί της Τρίτης, οι τρεις σημαντικότερες ιταλικές αθλητικές εφημερίδες είχαν στην πρώτη τους σελίδα τον Φερνάντο Γιορέντε, σκόρερ των δύο γκολ της Γιουβέντους στο ματς με την Λιβόρνο που επέστρεψε τους «μπιανκονέρι» στο +8 από την Ρόμα.
Η αφετηρία αυτής της ιστορίας είναι εκείνο το πρωτοσέλιδο της Tuttosport τον περασμένο Σεπτέμβριο όπου αναρωτιόταν για τον 29χρονο Ισπανό στράικερ: «Είναι μόνο όμορφος;». Η απάντηση είναι όχι. Εκτός από ωραίος είναι και σκόρερ. Από τους πιο αποτελεσματικούς της Σέριε Α, μάλιστα. Σκοράρει ανά 1,9 τελικές προσπάθειες.
Στο διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ εκείνου του πρωτοσέλιδου με των χθεσινών μπορεί να μετρηθεί η «μεταμόρφωση» του Φερνάντο Γιορέντε. Σ’ αυτήν, προσμετρούνται και τα 13 γκολ που έχει βάλει στο Καμπιονάτο. Η ζωή του άλλαξε όταν πήρε το αεροπλάνο από το Μπιλμπάο για το Τορίνο, αφήνοντας πίσω του -εν μέσω εχθρικού κλίματος και μια αίσθηση κενού- 17 χρόνια στην πόλη και την Αθλέτικ που αγάπησε.
Η δεύτερη μεγάλη αλλαγή ήρθε με την επιλογή σπιτιού. Συνηθισμένοι καθώς είναι οι ποδοσφαιριστές στα απομονωμένα προάστια προκάλεσε έκπληξη που ο Γιορέντε διάλεξε να μείνει στην «Πιάτσα Σαν Κάρλο» -την πλατεία που πανηγυρίζουν τους τίτλους οι Γιουβεντίνοι- στο κέντρο της πόλης.
Σ’ αυτό το σπίτι μένει με την σύντροφο του Μαρία Λορέντε, ειδικευόμενη στην ενδοκρινολογία, και τους γονείς του, οι οποίοι επιτέλους χαίρονται τον γιο τους δεδομένου πως τον είδαν να φεύγει από το σπίτι στα 12 του για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του: Να γίνει ποδοσφαιριστής, να παίξει στην Αθλέτικ.
Αυτό είναι ξεχωριστό κεφάλαιο στην ζωή του Γιορέντε. Η Αθλέτικ τον είχε προσέξει σε μια εποχή που τον ήθελαν επίσης η Μπαρτσελόνα, η Εσπανιόλ και η Οσασούνα. Ωστόσο, δεν μπορούσε να τον βάλει στον ξενώνα της σχολής Ντέριο σε τέτοια ηλικία, ούτε και ήταν λογικό να κάνει 195 χιλιόμετρα καθημερινά από το χωριό του Ρινκόν δε Σότο -πλούσια γη που παράγει εξαιρετικά αχλάδια- μέχρι το Μπιλμπάο.
Ετσι, ο Χοσέ Μαρία Αμορόρτου, τότε -και τώρα- υπεύθυνος για την ακαδημία της Αθλέτικ, τον έπεισε να μείνει μαζί με την οικογένεια Θαμπάλα, της εμπιστοσύνης του. Ο Γιορέντε τους αγάπησε σαν γονείς. Ο Μπενίτο του έμαθε να αγαπά το ρύζι και η Μάιτε να είναι χαμηλών τόνων.
Τον πηγαινοέφερναν στο σχολείο, τον συνόδευαν στις προπονήσεις. Τον πόνεσε πολύ η απώλεια της δεύτερης μητέρας του, όπως την αποκαλεί, από καρκίνο. «Δεν έχω ξαναζήσει μια εμπειρία τόσο σκληρή. Αν την βάλω απέναντι στα όλα όσα ακολούθησαν, όλη η κούραση, οι θυσίες, η προσπάθεια που κατέβαλα για να επιβεβαιωθώ στο ποδόσφαιρο, μου φαίνονται ανόητα μπροστά της» θα δηλώσει.
Εμεινε μαζί τους μέχρι τα δεκατέσσερά του και έπειτα μετακόμισε στις εγκαταστάσεις της σχολής Ντέριο. Σ’ αυτά τα δύο χρόνια κοντά τους το πιο δύσκολο για εκείνον ήταν τα βράδια. Με σβηστά φώτα και πίσω από τις κλειστές πόρτες έκλαιγε γιατί του έλειπε το χωριό του, το σπίτι του, οι δικοί του άνθρωποι.
«Ολη την υπόλοιπη ημέρα ένιωθα καλά, είχα μια οικογένεια που με στήριζε και ήταν στο πλάι μου», αναφέρει ο ίδιος. Επιστρέφοντας στα της Γιουβέντους, γνώριζε πως θα ήταν δύσκολη η προσαρμογή του στην ομάδα καθώς το ρόστερ είχε άλλους πέντε επιθετικούς μετά και την προσάρτηση του Κάρλος Τέβες και πριν αποχωρήσει ο Αλεσάντρο Μάτρι.
Μέχρι που του έμοιαζε λογικό ο προπονητής Αντόνιο Κόντε να υπολογίζει περισσότερο τον Μίρκο Βούτσινιτς και τον Φάμπιο Κουαλιαρέλα. Απόφαση που έχει βάση καθώς οι δύο προαναφερθέντες οδήγησαν την Γιουβέντους στις πρώτες της επιτυχίες υπό τον Ιταλό τεχνικό, ωστόσο αντιφατική, για τους έξωθεν, με την οικονομική πολιτική του συλλόγου που αμείβει τον ποδοσφαιριστή με 4,5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως και προτού τον αποκτήσει ελεύθερο πρότεινε στην Αθλέτικ 20 εκατομμύρια ευρώ!
Τότε λοιπόν που τα πράγματα ήταν δύσκολα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του tifosi.gr, τα λεπτά στο γήπεδο μετρημένα, που η Tuttosport χτυπούσε από τη μια και ο Τέβες με δηλώσεις του στοSky Italia -«μπορεί να κάνει για μπασκετμπολίστας, αλλά είναι ο χειρότερος παρτενέρ που είχα ποτέ»- από την άλλη, ο Γιορέντε αποφάσισε να κάνει ακόμη μια αλλαγή και πέρασε τρεις μήνες μαθαίνοντας ιταλικά, κάνοντας ιδιαίτερα με καθηγήτρια.
Αφού έμαθε τη νέα γλώσσα και προβίβασε την θέση του και το στάτους του στην ομάδα – σημείωση: ο Λάπο Ελκαν, κληρονόμος των Ανιέλι τον αφήνει και οδηγεί το απερίγραπτο αυτοκίνητο του- μετέτρεψε σε πιο κατάλληλα για τα νέα δεδομένα και το κούρεμά του και την γκαρνταρόμπα του. Από το casual ντύσιμο, πέρασε στο πιο… ιταλικό.
Αφησε τα τζιν, τα t-shirt και τα αθλητικά παπούτσια στην άκρη. Τώρα, έχουν πάρει τη θέση τους τα ζιβάγκο, τα μάλλινα πουλόβερ, τα πουκάμισα, τα σακάκια, τα υφασμάτινα παντελόνια, τα δερμάτινα παπούτσια. Μαζί με τα γκολ ήρθε και άλλη αλλαγή.
Η θήκη του κινητού έγινε «μπιανκονέρα», καλλιεργήθηκε και η παρουσία του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δείγμα πως ο Γιορέντε κερδίζει τους Ιταλούς και όχι μόνο. Φυσικά, έχει παίξει ρόλο η ομάδα την οποία υπερασπίζεται, το μέγεθος της, η υποχρέωση της να κερδίζει ισόποση με την απέχθειά της για την ήττα. Ο Γιορέντε είχε να σκοράρει από τις 2 Μαρτίου, περισσότερο από ένα μήνα και έμοιαζαν απελευθερωτικοί οι πανηγυρισμοί του ωραίου και γκολτζή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου