«Ανάψτε ένα Αστέρι», Antonio Cabrini.

Συνεχίζεται στην επίσημη ιστοσελίδα της Γιουβέντους (Juventus.com) το "Accendi una Stella" «Ανάψτε ένα Αστέρι», το Juventus.com προσφέρει στους φίλους της ομάδας ένα αφιέρωμα, από της 9 Ιουνίου και κάθε μέρα σε έναν παίκτη από τους 50 μύθους της Γιουβέντους στους οπαδούς της, τα ονόματα των οποίων θα περιλαμβάνονται στο νέο γήπεδο της Juventus.

Έχοντας φτάσει στα μέσα της διαδρομής με την παρουσίαση του 25ου Legend - Gigi Buffon -, είναι η σειρά ενός παίκτη που αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο της Γιουβέντους. Ειδικά από το γυναικείο φύλλο:. Ο Antonio Cabrini η "Bell'Antonio" όπως τον αποκαλούσαν λόγω της φυσικής εμφάνισης του. Ήταν ένα από τα καλύτερα αριστερά μπακ, όχι μόνο μεταξύ εκείνων που έχουν φορέσει την ασπρόμαυρη φανέλα, αλλά ολόκληρου του ποδοσφαιρικού κόσμου. Το όνομα του με αυτό της Γιουβέντους είναι συνυφασμένα για 13 χρόνια. Γεννήθηκε στην Κρεμόνα στις 8/10/1957 και κατέληξε στη Γιουβέντους από την Αταλάντα το 1976 για να καλύψει τη θέση του αριστερού ακραίου αμυντικού. Η πρώτη εμφάνισή του στην ομάδα εκείνη των λαμπρών αστέρων, όπως οι Τζοφ, Σιρέα, Κάουζιο, Μπέτεγκα, Ταρντέλι και Μπονινσένια, έγινε στις 13/2/77 εναντίον της Λάτσιο (2-0), μόλις στα 19 χρόνια του, με προπονητή τον Giovanni Trapattoni των οποίων θα είναι ένας από τους πιστούς.

Αγωνίσθηκε τότε σε 7 παιχνίδια, σκοράροντας μια φορά και ευτύχησε στον 1ο κιόλας χρόνο του να στεφθεί πρωταθλητής Ιταλίας αλλά και να πανηγυρίσει το 1ο ευρωπαϊκό τρόπαιο της Γιουβέντους στο κύπελλο UEFA με αντίπαλο την Μπιλμπάο. Στα επόμενα 12 χρόνια που φόρεσε την ασπρόμαυρη φανέλα, ως το 1989, ο Καμπρίνι κέρδισε άλλα 5 πρωταθλήματα (1978, 1981, 1982, 1984 και 1986), 2 κύπελλα Ιταλίας (1979 και 1983), 1 κύπελλο πρωταθλητριών (1985), 1 κύπελλο κυπελλούχων (1984), 1 διηπειρωτικό(1985) και 1 Σούπερ Καπ (1984). Στα χρόνια αυτά αγωνίσθηκε 297 φορές στη Serie A, πετυχαίνοντας 33 γκολ, ενώ συνολικά έπαιξε με τη Γιούβε σε 440 παιχνίδια σκοράροντας 52 φορές. Όταν συνειδητοποίησε ότι δεν είχε πια τη φρεσκάδα για να υπηρετήσει την «Κυρία», πήγε στη Μπολόνια, με την οποία ολοκλήρωσε την καριέρα του το 1991, παίζοντας άλλα 55 παιχνίδια με 2 γκολ. Εξίσου λαμπρή υπήρξε και η καριέρα του στην εθνική ομάδα στην οποία πρωτόπαιξε στο εναρκτήριο παιχνίδι της στο παγκόσμιο κύπελλο της Αργεντινής το 1978 εναντίον της Γαλλίας (2-1),

Η επιλογή εκείνη της τελευταίας στιγμής του Μπέαρζοτ προκάλεσε έκπληξη σε όλους μας, δεδομένου ότι δεν ξέραμε πολλά για αυτόν τον παίκτη που και τη χρονιά 1977-78 είχε παίξει στο πρωτάθλημα τα μισά παιχνίδια, κυρίως ως αλλαγή! «Ήμουν απολύτως ψύχραιμος και ένιωθα έτοιμος να αγωνισθώ», θα δηλώσει σε πρόσφατη συνέντευξή του, επιβεβαιώνοντας το τεράστιο θάρρος του.
Αγωνίσθηκε και στα 7 παιχνίδια εκείνης της διοργάνωσης και αναδείχθηκε σε μια από τις μεγάλες αποκαλύψεις της, αποτυπώνοντας ανεξίτηλα στις μνήμες μας από τότε την εικόνα ενός αμυντικού που σαν αστραπή διέσχιζε τον αριστερό τομέα του γηπέδου. Συνολικά φόρεσε τη γαλάζια φανέλα και στα 18 παιχνίδια της εθνικής στα παγκόσμια του 1978, 1982 και 1986.
Αποκορύφωμα της καριέρας του υπήρξε η κατάκτηση του τροπαίου το 1982 στην Ισπανία, όπου μάλιστα δοκίμασε την πιο σκληρή απογοήτευση καθώς έχασε πέναλτι στον τελικό εναντίον της Γερμανίας, πριν ανοίξει ακόμη το σκορ, ενώ σκόραρε στο αποφασιστικό παιχνίδι κατά της Αργεντινής του Μαραντόνα (2-1).

Το βιογραφικό του Καμπρίνι είναι ένα ημερολόγιο θαυμάτων. Από τους παίκτες που έχουν κερδίσει όλα τα έπαθλα, υπήρξε ένα λαμπρό παράδειγμα του χαρακτήρα της Γιουβέντους, της οποίας έγινε σημαία και άξιος διάδοχος μυθικών ακραίων όπως οι Καλιγκάρις προπολεμικά με τη φανέλα της Γιούβε και ο Φακέτι μεταπολεμικά. Αναδείχθηκε τη δεκαετία 1976-86 ο κορυφαίος αριστερός αμυντικός του κόσμου, συνδυάζοντας μια αξιοζήλευτη αμυντική σταθερότητα με την έφεση της επιθετικότητας και του σκοραρίσματος.